אַרױסזאָגן מיין תּוֹך-געדאנק, אָבֶּער פ'פלעג דערווייל מאַכן בּאַמערקונגען אוּן גאַמערקונגען צו די בּאַמערקונגען, יז סוֹף. כּל-סוֹף פלאגט מיין אויספיר ווערן גאָר אן אנדערער... א זאך, וועגן וועלכע מדארף נישט דיסקוטירן, איז-- אז די פרוי אין אין אַלגעמײן ענלעך צום מאַן; אַ בּאשטימטע זאך איז, או מיר זענען נישט קיין ,קאַוואלערן"* פון דער ,גאָלדענער יוּגנט", וועלכע זעען אין דער פרוי נאָר די נקבה... אמת, מיר קענען זי אין לעבּן נאָר אין זיער אַ בּאשרענקטער מאָס-און אוּנזער מיינוּנג וועגן זי מוּז דעריבער זיין אַ בּיסעלע נישט אינגאַנצן ריכטיק... און אמת, די שייגע מיידלעך זענען בּכלל... אוּן סאיז אוּממעגלעך, זי זאָלן זיין אַנדערש.., אבּער סאיז נאָך קיין ראיה נישט.. איצטער איז עס טאַקי אזוי, אָפּער שולדיק אין דעם איז דער אַנטװיקלונג-גאַנג פוּן דער קולטור... די דענקפעאיקייט פוּן דער פרוי,-- מוז מען מוֹדה זיין,- איז בּײ היינטיקן טאָג שװואַכער פונם מאַנס, אוּן איג. דעראמתן ווילן זי גאָרנישט קיין וויסן; אָבּער, דאַקעגן, האָבּן זי אַנדערע גוּטע מידות, וועלכע די מענער פארמאָגן נישט... מכלל קען מען נישט פאראלגעמיינערן... סזענען פאַ. ראַן לייטישע פרויען... די ערשטע סימנים פון דער ,צוּקוּנפ. טיקער פרוי" בּאַווייזן זיך ערשט... די צווישן-געשלעכטלעכע בּאַציאונגען קענען און דאַרפן זיין אַנדערע. סאיז דאָך אַ אוּמ. זין געפינען פאר נויטיק אויפצוווייזן, אז די פרױי איז נישט בּלױיז קיין נקבה, פֿוּנקט ווי דער מאַן איז נישט ּלױיז קיין זכה. די טרעפסט טאַקי, אז מיר זעגען גוטה צוּ מיינען, אז אויך די מענער...:
גאר, וואס פאר אַ מיינונגען איך זא? נישט האפן גע. האט וועגן דער פרוי-- זי געפינט זיך לגמרי גישט אין מיין לעבּנסבּוּך, זי פעלט מיר, איך בּין אַלײן, וי אַבּױם אין סטעפּ.. מיין בּאקאנטשאַפּט מיט מיידלעך איז, געצוואונגענער. הייט, קינמאָל גישט אַריפּער די גרעניץ. מיינע ליידן הָאָגּן
48