פלעגן זיצן אֶן בּרוֹיט ממש. פש.. ש... פאיז דען עפּעס אַ פארגלייך צווישן אונזער אָרימקײט איצט און דעם דלות דאַן? הערסט, צובדיה! אָט דאָס זאָג איך דאָן דיר. נישט אינמאָל פלעגט טױעפען, אז איך פלעג זיצן אינדערהיים אוּן זאָרגן.י דו בּיסט נאך דאמא?ס אוֹיף דער וועלט נישט געווען.. יא, זיץ איך אַזוֹי אין שטוב און זאָרג: בּאַלד וועט חנןינתן קומען פוּן דער ישיבה(די, וואס פלעגן הערן זיין שיעוּר זענען געווען מופלגים אין לערנען, הלואי זאלסט דו זיין אווֹי, ובּינו של עולם!), אין וואס וועל איך אים געבּן מיטאג עסן ז... איך זיץ און האבג עגמת-נפש-- אוּן אט קומט ער, אָבּער נישט אַליין, נאר אין דער בּאַגלייטוּנג פון אַ פיר-פינף בּחורים, וועלכע האָבּן נישט קיין ,טאָג". נוּ, האַ? ואָס זאָגסטוּ צוּ אַזאַ זאַך? איך-- אידענע, אַ קליין קעפּל... שטיי ווי אַ גולם... װאָס טוּט מען{.. סאיז דאך מיר אוֹיך נישט אַנגענעם, די ישיבה"בּחורים זאלן זאגן, אַז די וביצן אִיז קארג פאר זייערטוועגן... און די תּלמידים-- פוּן די בעסטע... בּקיצור, איך
האלט מיך איין, כזא?ל נישט אָנפאַלן אוֹיף אים אלעמאי ער האט מיטגעבּראכט ,אורחים". אָבּער איך האבּ דאָן גארנישט געקאכט!-- שריי איך... אוּן ער- וי סאיז אים גארנישט נוגע-סמאכט נישט אוֹיס, רבּיצן מיינע-- טיטולירט ער מיך מיט אַ געלעכטער?-- וואס מירן עסן, וועלן די קינדער אוֹיך עסן. און וויסן דארפסטו, צובדיה, אַז עױ איז נישט קיין גוטער
אין כאַראַקטער און ער קען גיך וועױן אין כּעס.. פּשׁ.. 0...
איך קען אים בּעסער וי דוּ. בּקיצור הדבר, זוּן מיינער, 7' נשמה קען מען דאך נישט אויסשפּייען... איך לוֹיף צוּ איין שכנטע, צו דער צווייטער-- בּאַקום בּרוֹיט, צום קרעמער, בּאַקוּם מיט טרערן אין די אוֹיגן-- עטלעכע הערינג, מאך זי צורעכט מיט פעפער און מיט עסיג, און מיינע אורחים זעצן זיך עסן אַלע צוּזאמען... און בּאַלך הוֹיבּט זיך אָן צווישן זי עפּעס אַ
קריג, מע קרימט זיך שׁוֹין מיט די נעזעףר אייגער אוֹיפן 07