איך זיך בּאַקאנט מיט איינעם אן אלטן בּטלן, אַ צוגץ. לאָזעגער אַלטער, וואס רעדט מיט אלעמען מיט אַ פֿריינט. לעך פּנים, ,אַ מענטש אָן אַ גאלי, וי ס'זאָגן וועגן אים די, ואס קענען אים. ער פלעגט לי3ּ האָבּן צוּ שמועסן מיט מיר װעגן מצב פון דער יידישקייט, ואס גייט אונטער כּסדר, וועגן כּבוד התּוֹרה, וואס פאלט פון טאָג צו טאָג, װעגן זיינע זכרוגות פון אַמאָליקע צייטן, װוען די װעלט איז נאך געװען אין דער בּחינה פוּן-ונר אלהים טרם יכבּה", גאָטס ליכט איז נאך נישט פאַרלאָשן געװאָרן, און וועגן די היינטיקע בּעקלעך, רחמנא ליצלן, וואס וי זי ליענען נאר איבּער עטלעכע -ניכלטרךי, דרייען זי זיך בּאלד איבּער, נישט אוֹיסגערעדט זאל עס זיין: זײ עסן טרפות, זענען מחלל שִבֹּת בפרהסיא, לייגן נישט קיין תּפילין, מאַכן גלייך מיט דער ערד אלץ, וואס איז געשריבן אין דער תּוֹרה און זײ מיינען נאך, אז ס'איז אַ הכמה.:
אוּן מיך בּעטן זיך בי זײ מיט טרערן ממש: בּרי.
דער! איר ווילט לערנען אײערע היסטאָריעס- לערנט, וימי איר וױילט אַלין; ווער װואָלט אייך דען געשטערט, וען מיר זעען נישט, וי איר, טוט אָפּ די ערגסטע האט רהמנות אוֹיף זיך אַלײן, אוֹיף די נשמוח אייערע!
ס'האָט מיך געהאַרצט צוּ דעם אַלטן, און אוֹיך איך האָגּ פאַר אים אוֹיסגעלייגט מיינע טענות צוּ דער ,שטאָטישער הפקרות", וועלכע אין פוּן פרייהייט זייער. ווייט, כ'האָבֿ זי אוֹיך בּאַמיט אים אוֹיפצוּווייזן, אז נישט די בּיכער זענען שױי דיק אין דער ירידה פוּן דער רעליגיע. אוּן כאָטש מיר האָבּן גערעדט אוֹיף פאַרשײדענע שפּראַכן, פרעמדע איינע צי דער אַנדערער, האט מיך דער נאַאיווער בּטלן געהאַלטן פאר אן אוֹיסנאַם פוּן די אַנדערע, און איגמאָל האט ער מיר אָפּגע. זאָגט אַזא מין מאָנאָלאָג:
- דו... דו.. מיין טייערער... בּאמת, אַזא בחור האג איך אוֹיסגעקיקט, און דעריבֶּער איז מיין חוֹב, מיין טיערער,
156