זיין דערציאונג איז געווען די דערציאינג פון די שטא" טישע;בּאלעבּאטישע" קינדער בִּיז זיינע יוגנט.יארן האט ער געלערנט אין חדרים, און גראד אין חדרים פון אוֹיסגעצייכנטע מלמדים, מאָדערנע, כּמעט לערערס, ווארום זיין פאטער איז נאך אין יענער צייט געװוען אַ פארמעגלעכער מענטש אוּן ער פלעגט צאלן די מלמדים אַ היפּשן פּרײז. די העבּרעאישע שפּראך אוּן דער גייסט פוּן יהדות זענען חיימאוויעשן אינגאנצן פרעמד. ,אין בִּין דאָך א גוֹי גמור, בִּין איך*-- דאס איז געווען אַ שטענדיק ווערט? בי אים. פון דרייצן-פערצן יאָר אָן האבּן אים פּריוואטע לערער געלערנט יענע לימוּדים, וואס קולטור-מענטשן קענען זיי און האלטן זי פאר נוֹיטװענדיקע אין אוּנזער צייט. זיינע עלטערן, וועלכע זענען דאמאלס געווען יורדים, האָבּן זײער גאנצע האפנונג געלייגט אוֹיף אים: ער װעט בּאקומען מאַטורא, ער וועט אַריין אין אוּניווערזיטעט, ער װעט ענדיקן-- אוּן װועט פארדינען געלט. אָדער ארימעלייט האבן קיין מזל נישט; חיימאָוװויטש עקזאמענירט זיך אוֹיף אלע גימנאזיע-לימודים, איין מאל אוּן נאך אַ מאל- אוּן האלט גישט אוֹיס. צוּליבּ זיין ווּסישן סטיל, האט ער בּאקומען אַ צוויי, אוּן חײמאָוויטש, וועלכער האפט עו פארנעמען ווען:עסיאיז אַן ארט אין דער פראָגרעסיווער רוּסישער ליטעראטור אַלס פוּבּ. ליציסט, פלעגט זיך טרייסטן מיטן פאַקט, וואס אוֹיך בּיעלינס. קיס אוּן פּיסארעווס סטיל איז בַּשעתּוֹ נישט געווען געפעלן זיערע לערערס. ווי סזאל נישט זיין, כאטש חיימאוויטש פלעגט איבּערצייגן, אַז ער ,בּאזינגט נישט און בּאוויינט נישט זיינע פארלוֹירענע האפענונגען", האט זיך זיין דערשלאגנקייט שטארק געלאזט עפירן. ער פלעגט דאך וואך זיין גאנצע געכט, ער פלעגט זיך גארנישט פארגינען, ער איז פארוואנדלט געווארן אין אַ ,לאטיינישן בּוּכשטאַבּ'- אוּן זיין גאנצע מי איז פארפאלן. אדער פּרוּבן זיינע כּוחות אַ פריש מאָל, וי ס'האבּן פארלאנגט די עלטערן, האט ער נישט געוואלט-- אוּן דעריבּער האָט ער אוועקגעווארפן די ,קלאַסישע חכמה", די עלטערן האָגן אין הארצן געהאט פאַריבל אוֹיף אים, אָגער טאן האָגן 15