יג.
חײמאָװיטש צאקאנט זיך מיט מענטשן גיך און לייכט, נאר איך בִּין לכתּחלה געווען מרעמד פאר זיין גייסט, פאר דעם גייסט, וועלכער פארלאנגט אין אַ געוויסער מאָס א ,שילד* פון יעדן מענטש,- א זאך, וואס איך האבּ נישט פארמאָגט. דער" נאך האט ער זיך אנגעהויבּן בּאציען צו מיר וי צו אַ מאי טעריאל, פוּן וועלכן עס קען ארוֹיסקוּמען א גויטער מענטש. ,וועסט נאך לעבּן, וועסטוּ זיך איבּערצייגן*, צולעצט האבן מיר זיך בּאפריינדעט.
מּיר האָבּן זיך בּאַקאנט איינער מיטן אנדערן צופעליק. איך האבּ מיר געזיכט א וואוֹינוּנג אוּן אוֹיפן פענסטער פוּן דער דירה פוּן חײימאָויטשעס עלטערן איז געווען אוֹיסגעי קלעפּט אַ שטיק? פּאפיר, וואס האט אָנגעזאָגט, אז ,דאָ פארי דינגט זיך א צימער פאר נישטיפארהייראטע". כ'בּין אריינגעי גאנגען. דאס צימער הא איך, אמת, נישט געדונגען, ווייל דער פּרײז איז געווען מיך רוּבּ?. מער וויפיל איך האב געי קענט צאָלן( אָבּער דאן האָבּ איך דאָרטן בּאקעגנט בּוּרסיפן, וועלכער האט דארט געואוֹינט אין אַ שיין אוּן גרוֹיס צימער( ודאזיקע בּאקעגעניש האט מיך דארטן דאמאָלס פארהאלטן אָ וויילע און האט גוֹרם געווען, אז איך זא? אריינקומען אין דער שטוג שפּעטער נאך עטלעכע מאָל-- דערווייל האתת איך וין דערנענטערט מיט חיימאָוויטשן.
אלעקסאנדער סאמיאילאוויטש בּירסיף איז א זון פוּנַם קאָמיסיאנער בּוּרסיף, וואס וואוֹינט אין צ., מיין געבּוּרטשטאס. נַּר האט פאר עטלעכע יארן בּאקימעו מאַטוּוע אוּן האט זיך
137