וועסט איבּערלייענען דעם פאקט, אז צען טוֹיזנט גרופן. ארבּעטער גייען אויס פון הונגער: ,טאָ ואס גייט עס מיך אָן ז* דו בּיסט דאך נישט הער בּוּרסיף, דער געהוֹיבּענער איני דיווידואליסט, דער טייוו? זאל אים נעמען... וואס לאכסטו!..
איך פּארגראָבּ מיין פּנים אין דער ערד.
- בּורסיף? דאס איז דאך דער געלער מיט די ואָני צעס?-- זאגט די לערגער- ער איז בּאמת אן אוּמאַנגענעמער מצנטש... אן עגאָאיסט...
- אן אוּמאנגענעמער-- אוּן אן אַנגענעמער... פאר יעדער חוהס טאָכטער, לכל הפּחותי..
די לערנער מאכט אַ מינע פוּן אוֹיפּרעגוֹנג, צוליבּ מיין כאמערקוגג.
זי איז א מייד? פון העכער צוואנציק יאָרֹ. זי איז אַגעי כּוֹירענע אין א קליינשטעט?, ערשט אַצוײי יאָר, אז זי ואוֹינט אין נ. אירע עלטערן זענען קרעמער... זי איז אַ קליינגעוויקסיקע. אויף איר מאָגער פּנים. וואס איז ווייס, וי אפּגעי שיילטע קארטאָפּל, זעען זיך שפּורן פון אָרימען לעבן. אוֹיף איר אוֹיסערלעכקייט גיט זי נישט אכטונג. אירע געזיכטשטריכן זענען גלייכע און אָפענע, אבּער זיי פארמאָגן אבּסאָלוט נישט יענע ווייכקייט אוּן צערטלעכקייט וואס בּיי די טיפישע פרוֹיען. איר שטימע איז אויך עפּעס וי הייזעריקלעןך אוֹן נישטיווילנדיק מאכט זי זי נאך גרעבּער, מער ענלעך צו חייי מאָויטשעס שטימע, דער לעצטער איז איר ,בעל משכּיע", איר ;אנטוויקלער", כּלוֹמרשט, וואס ציט זי אר!יס פון דער פינצי טערניש אין דער ליכטיקייט אריין. א לענגערע צייט האָבּן זיי געוואוֹינט אין איין דירה, אין צוויי צימערן איינער לעם אנדערן, און זיי פלעגן לייענען צוזאַמצן בּיז שפּעט אינדערי נאכט, ,נישט רעכענענדיק זיך און האלטנדיק זיך העכער פוּן די רכילותן פון די בע?-הבּתּים אוּן זייערע שכנים". אוּן ווירקי לעך, זייערע בּאַציאונגען זענען געװען אוממעגלעך, זי זאל נישט זיין קיין ,ריינע". לוֹיט חימאָויטשעס מיינוּנג, אַלין האָבּן דידאזיקע באציאונגען געקענט דינען אלס מוסטער פאר די
115