/פערטן שטאנדז און נאך. אויך קליינשטיין לאָזט אָפּ זיינצ -שטעכיקע חכמוֹת", שטעלט אָן אן צרנסט פּנים און רעדט וועגן דער פרייחייט פוּן מיינוּנגען אדער ער פירט א הייליקן קאמף און לאכט אָפּ פונ'ם ציוֹניזם און פוּן זיינע אנהענגער, אַזאך, וואס שטעלט אלעמען ציפרידן, אוּן וװוען ער שיקט די פיילן פון שפּאָט אין דער ,בּאוועגונג זיך צו פארבינדן מיט'ן טערק" דינט אים אלס צילבּױעט עפעס א בּוּכהאלטער אדער א האנדלסי אנגעשטעלטער, אייגער פון די פאױרזאמעלטע, וועגן וועלכן מירעדט, אז ער איז נוֹטה אי אהער אי א הין. יענער, ווער ס'איז פארדעכטיק אין דער זינד פון ציוֹניזם, פארענטפערט זיך און פארטיידיקט זיך, נאטירלעך, אוּן ווייזט אוֹיף, אז עו איז ריין פוּן זינד, אָבּער קיינער הערט אים נישט. די געזעל. שאפט מוּז דאך תּמיד האבּן עפעס א שעיר לעזאזל, כּדי אָנ צופאלן אַוֹיף אים אין אוֹיסצוּגיסן אוֹיף אים דעם גאנצן עמער מיט אוּמריינקייט, וואס געפינט זיך אין איר. אוֹיב נישט-וואוזשע װאָלט אהינגעקימען דער נארמאנס געלעכטער! אוּן איר מוֹיל ווייט דאָך רק צוּ פאָדערן עמאנגיפאציע און צו לאכן.
רדאס איז א נישט.יוּנג מייד?, וועלכע איז שטענדיק אנגעטאָן אין א רוֹיטע בּלוּזקע, און איז גאר נישט קיין מיאויסע, נאָר מיט אירע גּאוועגונגען, מיט איר משונהדיקן ווארפן זיך אוֹיף איר זיצארט, מיט איר געלעכטער, מיט אירע אייגן-וויב. קענישן, מיט'ן שוֹיגערן אירע געשוֹירענע האר, מיט'ן אר! פִּי רוּקן איר בּרוסט,-- מיט די אלע זאכן ווייזט זי, אז איר זי כערקייט און איר שיינקייט איז א גרסצערע, וי ס'דמיף צוּ זיין, און אז אֶן די קליינע, ווייסע פּרישטשיקלעך וואס זי האָט אוֹיפ'ן פּנים, האט זי אינגאנצן פארגעסן. צו דער לערנער אוּן אירס גלייכן גּאציט זי זיך ווי צו קאָגקורענטנס, שוואכערע פוּן איר. זי פירט זיך שטצנדיק ווי ,די קעניגן פֿוּן אָווגט", זי בּאשטעטיקט אלץ, וואס געפעלט איר. מיט בּראוואָ-אוֹיסרופן און דעסגלייכן, און צייטנווייו יוארפט זי בְּלוֹיז א בליק אוֹים'ן רעדנער, א מיטגעפי?.בּליק, א גּליק פוּן הסכּמה, פון דאנק אין
10