חיימאוויטש האט זיך בּאנוצט מיט זיין גאנצער רעדנער. קראפט מיך צו ווארענען פון דעמדאזיקן געפערלעכן שריטי עױ איז טאקי תּמיד אויך געווען א קעגנער פון דארף:מלמדותן ער פלעגט מיך איינרעדן, איך זא? צוזאמען מיט אים אריין עפּעס אין א פאבּריק). אבּער אין פארגלייך צו דער נסיעה קיין צ. איז שוין בּעסער א דארף, ,איך ווייס גארנישט דעם גאנצן בּורזשואזן גיפט, וואס איז פאראן אין דער זארג פון דער פאמיליע פאר אירן אמיטגליד*.
אויך דער בּריוו, וועלכן איך האָבּ דאמאָלס בּאקומען פוּן מיין פאָטער האָט געקענט געניין אויף אָפּצוּהאַלטן זיך פּוּן דערדאָזיקער נסיעה. מוסר-רייד זענען געװען אין אים: ;אוּן מיין פאַרשטאַנד איז צוּ קורץ בּיז איצט, איך זאָל משיג זיין, פאַרװאָס דוקא אין א האָסטוּ דיר געמאכט דיין נעסט, אוּן אַז דוּ װאָלסט געקוּמען אין מיין אָרט, צי דען װעל איך דיך נישם קענען אַכטן אוּן דו װאָלסט געווען נאָענט צוּ מיר אוּן מכּוח א תּכלית, ערשטנס, װאָס פאַר אַתּכלית איז אין דיינע קאַנטן, קכלית איז בּיים אויבּערשטן אין די הענט אוּן מ'דאַרף נישט קיין בּעסערן תּכלית פון דעם, װאָס איך טראַכט אין מיין האַרצן און פאַרשטיי אַליין". נאָכן;פאַרשטײי אַליין* זענען געװען עטלעכע זאַצן, וועמענס בּאַטײט כ'האָבּ נישט פאַרשטאַנען, צוּליבּן געציקלטן כּתב און צוליבן פעלן פון שרייבּצייכנס, און איינער פוּן די זאַצן האָט זיך פאַרענדיק מיט צויי געהיימניספוּלע װערטער:;היילוּנג-בּלעטער"...
אוּן פונדעסטוועגן בִּין איך אין אַ חוֹדש אַרוּם אַװעקגעי פאָרן קיין צ.
איצט, װען ס'איז שוין דוּרכגעגאַנגען א געוויסע צייט נאָך דערדאָזיקער נסיעה, קען איך מיר נישט אויפקלערן וי געהעריק די עיקרדיקע פאַקטאָרן, וועלכע האָגן מיך געצווני גען צוּ מאַכן דעמדאָזיקן שריט, נישט געקוקט דערויף, װאָס איך האָבּ דאַן יעדע מינוּט פאַרשטאַנען, אַז איך טאָר נישט אוּמקערן זיך אַהיים צוּ מיינע עלטערן. דאָס משונהדיקע געפיל, װאָס אִיך האָבּ געפילט צוּ יענעם מייד?ל, איז דאָך בּיי מיר
179