אנצונעמען מוט און צוגיין צום גאסט, אויך אריינצושטעקן זייערע הענט אין מיינער, וי אמין ,שלוֹס.עליכם"'; דערפאר אבּער האבּן זיי אין איילעניש נישט געהערט דעם אָנזאָג פון מיין מאַמען ,זי זאָלן געדענקען זאָגן זײערע עלטערן, למען השם, אז דער רבּי האָט געבּעטן שכר-לימוד".

ס'איז געגרייט געװאָרן צוּם טיש. די בּאַלעבּאָסטע האָט אַרויפגעלייגט בּרױט, גאָפּל אוּן אַ שיס? פוּ? מִיט זויערע אוּ. גערקעס. מיר האָבּן געוואשן די הענט און אפגעווישט זיי מיט אַנאס, האריק האנטוך. דעףױ טאטע איז שוין געוען גרייט צוּ מאכן:,המוֹציא" אויפן גאנצן לאבּן, ערשט זיין פּנים האט זיך בּאדעקט מיט גרויס צער, אוּן מיט א קוֹל פוּן ,אסור להפסיק" האט ער אויסגעשריען אויף לשוֹן-קוֹרש:

- נוּ!.. סכּין!..

די מאמע האט דערלאנגט נאך אַ גאָפּל, און װען זי האָט אים שוין אוועקגעלייגט אויפן מיש, האט זי בּאלד דערפילט איר טעות, ואס איז געקומען פוּן צעמישטקייט, אוּן זי האט געקוקט אויף מיר װי אויף איר מליץיוֹשׁר. דער טאטע איז געװען אין כּעט: װי ס'װייזט אויס, האט איםֿ די אויסערלעכ. קייט פוּנם גאסט גאר נישט צוּפרידנגעשטעלט. בּעתן עסן האט ער קיין סך נישט גערעדט. דאקעגן דער מאמעס פראגעס װועגן מיין עסן, װאינוּנג אוּן נאך טויזנטער פּרטים פֿוּן מיין לעבּן דאָרטן- זענען געװען אָן אַ סוֹף און אָן אן עק. אין ווען זי האט זיך שוין אויך דערװוּסט װעגן די זאקן, וואס זי האט מיר מיטגעגעבּן, װען איך בּין אוועקגעפארן קיין.א, האט זי מיר אנגעהוֹיבּן דערציילן די פּרטים פוּן מיר לעבּן: דעם לעצטן יוֹם-טוֹב האט זי געקארגט מיט איינגעמאכטס; אלס ,שכר לימַוד. פאר שמעוֹן דעם קרעמערס מיידעלע, וװעמען זי לערנט ,עברי", האט זי באקומען עטלעכע פוּנט ארבּעס און בּאבּ, פריידען, מיין קלענערער שװעסטער, יל זי אפּגעבּן צו אַ זאָקג: מאַכערן, זי זאָל זיך אויסלערנען דידאָזיקע מלאכה. דעם טאטנס מיינונג איז, אמת, אז ס'איז בּעסער זי צו מאכן פאר א ,טישל-סארקויפערן, דאס הייסט, פאר א פארקויפערן פון

186