אָגן די רב! און ר' צדוק דער אייניקל!.. דעס גבּאַי'ס דער. לויבּניש... איר ווייסט דאָך..

- מיר זענען דען אָפּהענדיק פוּן זײ!- האט אוֹיסגץ. רופן עוֹבדיה"אוּן זיך ארוּמגעקוקט אין די זייטן,

- און דער אמת'ן מיר'ן דען זיי האָרכ'ן?- האט אים אוּנטערגעהאַלטן יעקב מיט דער בּאוועגונג פוּן אַ פערד, װאָס דערשמעקט, מלחמה..

-- דו פארשטייסט נאָך נישט מיין פאָרשלאג, שלום"געצל! - חאָט אוֹיך אלימלך ווייטער גערעדט מיט זיין שטימע- איך רעד צו דיר פארשטענדיקע רייד אוּן דוּ האָסט מוֹרא; דער רב... זיין כּבוֹד רירט קיינער נישט, כא-כא"כא, אונזערע לייט דארפן האָבּן עפּֿעס אַן איתערות דלעילא, אן אוֹיפמונטערונג פוּן אוֹיבּן.. פארשטייסט? צ. דאַרף האָבּן אַן אַיתערותא דלעילא! וװואָס זאלן מיר לייקענען} ס'איז וו צוּ אינו, אז מיר וועלן עס יאָ זאָגן און וויי צוּ אונז אז מיר'ן עס נישט זאָגן! די צ.יער דאס איז דאָך א פאָלק, ממש ווי אייזלען, זיי דארפן דען עפּעס א גייסטיקע ואַך? זיי אַרט דען דער אומ. גליק פוּן זי טראכטן דען אַ מאָל וועגן ציון און ירושלים? ירוּשלים, וועלכע דערמאנט אִין אלע אינזערע תּפּלוֹת- גיבּן זי דען אַ מאָל א טראכט וועגען איר? יעדערעף איז פארטאָן אין זיינע געשעפטן... איך גּין שוֹין אוֹיף דער עלטער... כ'האבּ קיין כּוֹח נישט אוּן כ'בּין שוֹין הייזעריק געי ווארן רערנדיק... האָכּ איך דעריבּער געמיינט..,

-;גדול המעשה יותר מן העושה", אסך וויכטיגער איז דער, זואס בּרענגט יענעם צו מצַשים, איידער, דער וואס טוט אליין!- האט אים צובדיה אונטערגעהאלטן,

- וויכטיקער איז דער, וואס ווירקט, איידער דער, וואס טוט!-- האט אלימלך פארטגעזעצט מיט א פאזינדערן טאָן, לויט וועלכן מ'האָט געזען, אז ס'איז גלייך וי מ'וואלט אים גארנישט איבּערגעריסן אין אז וואס עמיצער זאל נישט זאגן איז פּונקט, וי ער װאָלט עס א רויסגענומען בּיי אים פון מויל,- כא- כא, אויבּ איך האָבּ נאָך נישט פאַרגעסן גירסא

17