דינקותא, דאָס, װאָס כ'האָבּ אַמאָל געלערנט, דארף מען משער זיין, אז דיין ירמיה.,. כע--כע... איצטער פּאַרשטײסטו שוין, שלוֹם:געצל, מיין מיין?... דאָס הייסט אַן איתערותא דלערלא...
נאָר- וויי, אלץ הענגט אָפּ פון מזל!- ס'האָט נישט צוגעשפּילט די צייט אלימלכן, ער זאָל אוּנז ווייטער איבּע. ראַשן מיט זיינע זיסע רייד, ווארום אין דערזעלביקער רגע האָט זיך דערהערט די שטימע פון יאָסל דעם מושלם, וי ער האט אנגעהוֹיבּן מקבּל שבּת צוּ זיין,
צובד ה איז אוועק אויף זיין אָרט אין דער מזרח" וואַנט,
ו,
אלימלך איז צוּ אייך צוגעקומען?-- האָט מיין פאַטער חוקר ודורש געווען מיט אוּמגעדולד, נאכדעם וי ער איז אויף אַ מינוּט מיטגעריסן געװאָרן, ישט ווילנדיק, מיט אלימלכן אוּן איז בּאַלד צוריק צוגעגאנגען צוּ מיר מיט אַ פנים, װאָס
-- וועגן וואס האָט איר גערעדט, דוּ אוּן עוכדיה ווען
דריקט אוֹיס זאָרג און אוּמצוּפרידנקייט-- אַ.. נוּ, מיר וועלן זיך נאָך דוככשמיעסן... נוּ... קיין סידור דאַרפסטו נישט? גיין. וואסזשע שטייסטו, ווי א פלאָקן? פּאר וועמען האסטוּ אָדער פאר וועמען שעמסטו זיך?.. וואס פאר אַן אָרט האסטי זיך עס אוֹיסגעקליבן.. נוּ.. ירמיה!.. דער רב האט געגעבן געגעבּן?.. אין קאָצין?..