די פעולה פון זיין ראַנגלען זיך מיט מיר די ערשטע

טעג איז געווען, אז זי האט אריינגעגעבּן מיין טאטן פארשטאנ" צוּ ענדערן בּיסלעכװייז די ,טאקטיק" אין זיין בּאציאונג צי מיר און פאַרבּייטן דעם שטרענגען כּעס מיט אַן איבּער קער ליבּ לעכקייט, וואס האט מיר וויי געטאָן. פאַרשטײיט זיך, נאכמער פוּן זיין שטרענגקייט. דעם עיקר חסרון מיינעם האט ער איינ. געפוּנען אין מיין ,עקשנות", װעלכע האט זיך בּיי מיר אַנט. וויקלט, ווייל איך האבּ זיך געפוּנען אין א שלעכטער געועל. שאפט אוּן ווייל איך האָבּ זיך אריינגעטאָן אין נישט-גיטע פּיכער, אין גּיכער, וואס פארדרייען דעם קאָפּ, אָבּער ,אין תּוךְ אריין הא איך א יידיש הארץ צוּ פילן דעם צער פון מיינע עלטערן, וועלכע פּארלאנגען מיין גוּטס?. דאס זעצט ער בּחוּש, און דעריבּער וועט זיין לייכט מיך אוּמצוקערן אוֹיפן גלייכן װעג ארוֹיף דוּרך ווייכע רייד אוּן דורך סימנים פוּן ליבּע. אוֹיף אים ליגט בּלוֹיז דער חוֹבּ מיך צוּ דערווייטערן אוֹיף וי ווייט מעגלעך פון יענעם מין מענטשן אוּן פוּן יעגע בי כער. אוּן דעריבּער, בּיי דעם נייעם קוּרס, אפילו ווען ער פלעגט מיך אמאָל דערנידעריקן מיט זיינע רייד, איז עס גץֵי ווען נישט מער ווי בּלױן, כּדי מיך ווייכער צוּ מאכן אוּן מאכן פוּן מיר א שוואם, וואס נעמט אוֹיף זיין מוּסר. בּכלל האָט ער זיך אנגעהוֹיבּן אנשטרענגען צו רעדן מיט מיף נישט מיט קיין טאָן פוּן א הערשער אין בּאפעלער; נאָר וי א גוּטהארי ציקער ראטגעבּער, פלעגט ער מיך איינרעדן צוּ לערנען יעדן טאָג א שיצוּך גמרא, נישט צו פארבּרענגען דערוֹיף די גאנצע צייט,-- חלילה, ער איז נישט ישראל דחדקי-מלמד, 203