אין אירע אױגן דורך דעם בּאזוך פוּן דִי חשובע און טייערע געסט, וועלכע זי האָט נישט, דו איר אומגליק. אַ חוץ מיט שבחדיקן טיי, מיט װאָס מכבד צוּ זיין. מיין פאָטער האָט זיך אמת בּאמיט פון זיין זײט ארויסצוווייון, אז זייער קוּמען צוּ אונז האלט ער פאר אָפּגעצאָלט אַחוֹב פון זיער זייט און נישט פאַר עפּעס אַ בּאזונדערן כּבוֹד; אֶבּער פֿוּנדעסטוועגן איז ער אױפּגעשטאַנען פוּן זיין געלעגער און איז צוגעשטאנען צי אונזער געזעלשאפט, און אגב האָט ער זיך אָן מיר אַריף געטאָן אוּן מיר איינגערוימט: ,נו, פארװואָס בעטסטו גישט זיצן!.. װאָס שווייגסטו"?..:

מיר האָט זיך אויסגעדוכט, אז מיינע געסט פילן זיך נישט איבּעריק גוּט, אָבּער איך האָב נישט געוווסט, מיט װאָס צוּ פאריכטן די לאגע. און דאקעגן האבּ איך געויסט, אז דער שמוּעס וועט זיך בּאלך אָנהױבּן מיט דער פראגע, צי זענען פאראן נייעס אין.א, װאָרוּם איך בּין דאָך צוריקגעקומען אויסוואנדערנדיק די וועלט; דערנאָך וועט קוּמען די פראגע: פארװואָס איך בִּין נישט מסכּים אויף אלימלכס פארשלאג? ווידער-- וואס פאר א מיינוּננ האבּ איך בּ אמת וועגן ציוֹניזם!? אוּן צים סוֹף- א בּיטע, כ'זא? זי אויך בּאזוּכן בּיי זײ אינדער. היים, פאר דעם גוטס, וואס זי האָבּן מיט מיר געטאָן בּא. זוכנדיק מיך בי מיר אינדערהיים, אוּן דעריבּער האבּ איך געשמייכלט, אוּן געשמייכלט פוּן מיין שמייכלען, אין איך האבּ גערעדט, אז אין דער וועלט איז פאראן א,יידן-פראגע" און דער ציוֹניזם קוּמט לעזן דידאזיקע פראגע, אז די ערגסטע אוּן געפערלעכסטע זאך איז דער יאוש אוּן אז דל יוּגגעלייט, וועלכע שפּירן אין זיך א בּאגער אין כּוֹח צוּ ארבּעטן לטוֹבת זייער פאלק, דארפן זיך נישט מייאש זיין אוּן זי זענען מחויב צוּ ארבּעטן אוּמרערמידלעך, כּדי אויסציפילן דעם מאנגל, וואס קוּמט צוּליבּ די קליינלעכע, פּוּסטע, פוילע אין פארצווייפלטע..,

מיין טאטע האט געוואלט נאך מער מיך ציען בּײ וצ'

גונג, אױסשעפֿן מיין חכמה און אבּאווייזן זי פאר דער גאנצ.ר 205