כז.
מיין טאטע קען נישט פארשטיין, פּֿאַרװאָס איך האָגֿ פּלוצלינג אָנגעהױיבן זיצן אינדערהיים אַ גאנצן טאָג, אוּן איך בּאזוּך נישט די חנרים מיינע, די מאמע האט אים איבערגעגעבּן אַ פֿאַרזאָרגטע, אז איך ליג אויף דער קאַנאפע אַ גאנצן טאָג. ער האַט זיך געווענדעט צו יעקבן אוּן האָט זיך געקליגלט ארויסצוציען בּיי אים װערטער: אפשר בין איך דאָרט בּאַליי. דיקט געװאָרן?... אָבּער דער לעצטער האָט אים גאָרנישט
געקענט אויפקלערן.
דאַן האָט ער בּאַשלאָסן מיר צוּ אנטפלעקן זיין סוד אוּן זיין געדאנק, וואס ער טראכט וועגן מיר, נאָך אײדער ס'איז געקוּמען די צייט דערצו. ס'איז אים געווען שווער זיך אייני צוּהאלטן און צו פאַרכּאָרגן זיין בּאגער צוּ וויסן, וי גרויס ס'איז די סכנה. אָבּער צר איז פארבּליבּן בּיי זיין אומפארשטענדניש...
מיין בּאציאוגג איז, וואָס אַן אמת, געווען בּלױז מאנג? אין גלויבּן אין אזא גליק אוּן נישט קיין ווידערשטאנד, װאָס פליסט ארויס פוּן הארצן דאָס איז געווען קלאָר פאר מיין טאטן. ווארום איך פאַרענטפּער מיך דאך אזוי: וואָס דארפסטו מיר פארדרייען אַ קאָפּ מיט זאכן פוּן משיחצייטן? וועסט דעמאָלט רעדן, ווען דו וועסט הערן א תשובה פון משה שמער?ס" אֶבּער צייטנווייז גגּ איך צו נאָך פאַרשײדענע ווערטער און דאָס זענען שוין רייך פֿוּן א משוגענעם מנש, וװאָס זענען 240