פקוח נפש דוחה שבּת ו קוח נפש דוחה שבּת. נוּ, אוּן ווען וועט זי אהער קומען}/ װען זי ועט וועלן... גוּט... װאָס איז זי דיינע? אַ געליבּטע ז - אַ געליבּטע. - גוּט... נאָך אַ בּעסערע וי משה שמער?ס טאָכטער... און דוּ האָסט מיר די גאַנצע צייט גאָרנישט דערציילט, גאָר גאָרנישט... י - הער אוֹיף!-- האָבּ איך אַ געשריי גצטאָן אוּן בּין אַפער פון טיש. דער קוֹ? איז נישט געווען מיינער. די קינדער האָבּן אָג: געהוֹיבּן ווײנען. מיין טאַטנס פּנים איז ווייס געװאָרן וי שניי. זיין פּוֹיסט האט געציטערט און זיך צונוֹיפגעקלאַמערט, אָבּער ער האָט זי נישט אַראָפּגעלאָזן אוֹיף מיר, ער האָט מוֹרא געהאַט טאָמער וועל איך פֿוּן אים אוועקגיין תּיכֵּף אום שבּת,
וַואָס וועלן לייט זאָגן 1
= אָט דאָס איז דער סוֹף פון מיין גליק... מיין זון דער עלוי... וויפל װאָלט איך געוועסט קלאָגן, ווען איך בּאגראָבּ אים קליינערהייט... אַ בּן סוֹרר ומורה,..
-- כ'האָבּ נישט קיין זין... געשטאָרבּו מיין זוּן, גע שטאָרבּן...-- האָט געיאָמערט די מאמע.