איך שווייג אוּן הער.אוֹיף צו שרייבּן, אָט דידאזיקע פארמיאוסטע מלאכה, װאָס איז עס געשען מיש מיר ז איך ווע צערשמעטערן די פארשאָלטענע פעדער..,

װאָס איז דאס אַזוֹינס1 דאס װאָרט ,פאַרשאָלטענט" האט אַ װאָרף געטאָן אַ נעץ אין מיין מוֹח אַריין אוּן עס גריבּלט...

כי-כי"כי... איך?אַך מיט אַ קליין געלעכטערל, אַ קליין שבּקלײן, אַן אוּמהערבּאַרן געלעכטער, אַ געלעכטער, װאָס אין ענלעך צוּ דער שטימע פון אַ משוּגענעם הונט, אַ טיפן, אינע. ווייניקסטן געלעכטער, אוּן איך טרייסל מיך אינגאַנצן אין אַ קדחת:פיבּער...

אוֹי... עפעס אַ מינוט קוּמט:אן אוּן דערנענטערט זיך צי מיר, עפּעס א שוואַרץ.שוואַרצע מינוט, אַ מינוט, וואס פוּן אירס גלייכן האבּ איך קינמאָל נישט געוואוסט... און איך ציטער פאר דערדאָזיקער מינוּט... אוֹל וואואַהין זאל איך אנטלויפן פוּן איר 1 וואו זאל איך מיך בּאהאלטן?

כיזכי. איך לאַך. מיין קאָפּ ווערט צוּגעקוועטשט צוי די זייטן פוּנם זאַק אוּן ער ווערט צעשמעטערט. מיין האַרץ! אוֹי, ווער שניידט עס אזוֹי מיין הארץ? פאַרװאָס האָט מען גישט אנגעששאַרפּֿט דאס מעסער 1 ווער טרינקט עס מיין מאַרך!..

מיינע אוֹיגן בּרייטערן זיך אוֹיס אוּן בּרייטערן זיך אוֹיס, די ווענט פארשווינדן, פארשווינדן, פארשווינדן.