אוג ס'שפּאנט טרובא פוג א װאגאָג איג א װאגאָג: זאָ צאנקע? בערד, דאָ צאנקענ אויגג קאליע,-ער קאָג דאָ קיינעמ ניט אונ אלעמעג ער קאָג,
אנ אייגענער איז ער דאָ גלײַכ מיט אלע.
ס'איז אינ ברעזענט דאָ יעוערער פארמאכט,
די קעלנער אופגעשטעלט, מיט שאליקעס פאוצויגגֿ;
עס וװערט זײַג אומעט שווארצער פוג דער נאכט,
װעג עמעצער פונ זיי שטרעקט אויס צו אימ די אויגג.
ער קוקט איג שויב. די נאכט איז הויל,
זי פאָרנ אזוי לאנג ארומ שויג אפ די באנעג, אונ איינער גענעצט אויס דזעמ אנדערנ אינ מויל; -- אונ ויפל טעג צו פאָרג איז פאראנ נאָכ?-
אונ זיכער איז אזוי דאָס פאָרג מיט דער באנ אוג גוט, װאָס איז פאראג אזויפיל מײַלג;
מע זעצט זיכ אויס א באנק אנטקעגג באנק, מע זעצט זיכ אויס מיט מײַלער קעגג מײַלער.
מע דרייט זים אײַנ, מע סאדערט זיכ די רוקנס,
אוג איינער טונקט אינ צווייטנס זאלצ דאָס ברויט,
אוג איינער בײַסט מיט צאָג מיט איינציקג א שטיקל צוקער, װי ער װאָלט דעמ דאָס גאנצע?עבנ אָנגעטרויט...
אוג עמעצער באדארפ א מעסער,-עס ליגט אפ זײַנע קני א הערינג, וי א קינד-
17