אימ דוכט;-- ער האָט עפּעס איג דר'היימ פארגעסג, עס זײַנעג בא אימ אויגג בעלמעדיק פארקילט...
אונ איבער דעמ צעלייגטג שטויב אוג ברוכ שטעקט איינער אויס א יאָלעמריקנ קאָפּ אהערצו; ער קאָג איבער די טאָרבעס אונ געפּעק ניט דורכ, אונ עפּעס א באקאנטער קאָל אימ איג דעמ טומל הערט זיכ..
פוג זיכ אלייג ער לויפט אונ רײַסט זיכ-- קוימ א גאנצער, עס האָבנ אויסגאנגעג אימ, דאכט זיכ, שויג פארפעלט;
נאָר דער קאָנדוקטאָר שטעלט אים אָפּ:-- ס'איז ניט קינ סטאנציע, נאָר דער קאָנדוקטאָר איז אי קאס:-- מיר שטייעג דאָ אינמיטג פעלר!
עס גייט די װעטשערע די אָרעמע נ'וואגאָג,
מ'האָט שוינ געפארעט טיי, מע בֿלאָזט שויג אוג מע סמאָקעט, ס'באװײַזט פוג ערגעצ זיכ א קאָפּ. ער קוקט זײַ אלע אָג,
צו אימ גיט זיכ א לאָז א זאָק-- אױיסגעמאָגערט-
אוג מיט דער באָרד אינ אימ זיכ א פאראנקער; -יכימייג אײַכ, כ'מייג טאקע אײַכ אלייג!-ער ציט זיכ אויס אוג פרעגט דאָרט מיט דער האנט אימ; -- כ'מיינ, עפשער האָט איר, כאווער,-- נייג?
דערמאָנט אײַכ נאָר,-א פרײַע פיליזשאנקע... { איר זײַט מיר אזא קאָנטלעכער, אזא באקאנטער!-