איז װעט מעג דעם רעצעפּט אימ אָנטאָג אפג האלדז, אז פֿלױיני-בענ-יפּלױיני וװעגט קאמע וועקאמע.
ניצו איטענ האָבגֿ זי באוויזנ קרעמער דול אונ כאָשעוװע אזויגע, פּונקט װי די דרײַ מאלאָכימ צו דער מוטער סאָרע;
צו איר געווענדעט זיכ אזוי צו זאָגבֿ:- פּלױיניס-באס-פֿלויניס, העטויס, אזויווי ס'איז די שטאָט איצט... קייג אײַנאָרעי..
אוג אזויווי דיכ האָט גאָט געפּרוּװט וי א צאדייקעס, אונ אזויוול דײַנער איז געוועג אנ אָרעמאנ, װאָס קאָג ניט זײַנ גאָר בעסער-אוג דאָ איז-- אי פּארנאָסע, אי א מיצווע, אי א טוֹיװע,
אוג ס'וועט די שטאָט דיר אייביק עס איג לעבג ניט פארגעסנ...-
האָט איטע די אלמאָנע אויסגעהערט די קרעמער די צערוישטע,
געקוקט אפ זיכ אונ ניט פארשטאנעג, װאָס ס'באטײַט יי
נאָר אופגעגאג איז איטע די אלמאָנע אפ דער װאָגשאָל, װי נ'א קרוינשטול מיט פונטנ אױיסגענאָגט פונג זשאווער. אוג פוג צײַט.
אוג אָרנטלעכ געהוידעט זיכ מיט זעקלעפ מעל, אוג אָרנטלעל געהוידעט זיכ מיט זעקלעכ קאָרג-אוג אויסגעווויגג האָט זי דאָרט א פרעמדע װעלט מיט די אלמאָנישע מיט אירע יאָרג,
דרטַ אונ זעכציק אָקעס האָט געווויגג איטע די אלמאָנע נאָכ דעמ, ווענ מ'האָט איר די שטיינער אויסגעשניטג; האָבג קרעמער שוג גענומעג בא איר מאָנעג,
האָבג קרעמער דאָרט גענומעג זי שולג היטו.