אי דרויסג. אינ פאבריק. מע דארפ דאָ בלויז געוואגט זײַגֿ. אינ צעכ. בא דעמ ווארשטאט. איגנ שטום אונ אפ דער גאס. אוג זאָל עס בא אונדז זײַג, אוג זאָל עס בא אונדז וואקסג, אוג ואָל דִי שײנקײַט אופהערג זײַג בא אונדז א גאסט!
מע דארפ איצטער א שטאָט דאָ אופהייבג אוא מיג, זי אויסטראכטג צומ ערשטג מאָל אפ דר'ערד.-
אוג ס'קוקט אימ איג די אויגג שמייכלענדיק נעכאמע,
זי קוקט אפ אימ אוג טראכט, זי קוקט אפ אימ אוג קלערט;
פארװאָס גייט אזא בריענדיקער צוק פונ זײַגע ווערטער? פארװאָס איז אזוי לויטער הייס פוג זײַנע רייך?
א יעדער רעגע היימישער אונ נעעגטער זי וערט דאָ, אוג צו זײַג גאָכ אייגענער אונ נענטער איז זי גרייט.
אוג ס'האָט זיכ דאָרט נעכאמע אײַנגעשפּאנט מיט כיישעק,
װער רעכגט דאָ די צײַט? סע רופט דאָ אונ סע ציט,
אוג /מער וי אלצ בא זיכ, אונ מער וי אלצ איג דר'היימ שויג דעופילט האָט זיכ נעכאמע דאָרט, אפ באצירק.
אָט דאָרטג איז זי אָנגעטאָג איג ברעזענטנ ברויונדע,
אט דאָרטג איז איר קאָל, אָט דאָרטג איז איר האנט;
אָט דאָרט איז זי א גרויסע, װי אלע דרײַסיק טויזנטער,
{ אָט דאָרט אס זי, װי נ'ערגעצ אונ וי קײַנמאָל ניט, פאראג!
עס האָט זיכ ערגעצ נאָענט דער אָװנט שוג פאראנקערט, דער טאָג האָט זיכ געשמאָלצג מיט שקיעדיק געשרי,
6