אוג נעמ אפג װעג זיכ מיט זשוקנ ארומ, א צאדיק אזא-- נעבעכ קומט ער דאָ אומ,

אוג יאָרצײַטג האָט ער הײַנט אויכ פארגעויס

ניט איינעם... איז גייט אונ-- צעברעכט זיכ די פיס}=

אוג זשוק ערגעצ בראָיעט, אוג זשוק ערגעצ ברײַעט,

ער טײַטלט אפ הענט אוג ער טײַטלט אפ שטיינער-­

צו איינעמ, צומ צווייטג, צו אלע נ'פאר זיכ דאָרט:

-- ס'אג ארבעט דעמ שטייג מיט די פינגער, אונ-- שטיי ניט, אוג ס'איז ניט קינ זונטיק, אוג ס'איז ניט קייג פרײַהײַט,

איז װאָס? איז װאָס-דענ?-- אוג עס קײַקלט זיכ:-- ריכטיק+-­

לוקא האָט געשוויגג, געקוקט אומעטומ האָט.

זיכ צוגעהערט שטיל אוג עפּעס געווארט.

לוקא האָט געווויגג דעמ ראש אונ דעמ טומל.

א ויפל ס'איז קעגג, א וויפל ס'איז פאר,

אונ פונדאנעג-- אהיג, אוג פוג דאָרטג-- אהער,

אוג צומ סאָפּ זיכ א הייב; נו, װאָס זאָגט אװוראָמ-הערש!

אוװוראָמ-הערש האָט געטראכט אונ געארבעט:-- נו, װאָס? װאָס יאָ, איז יאָ... די מאשיג איז אוואדע,

גאָר דאָס, װאָס עס דרייט זיכ דאָ זשוק אוג ער יאדעט... איז שנײַדט עס אינ הארצג אימ פּונקט װי מיט גלאָז, ער קאָג ניט פארטראָגג ס'באנדיטישע קאָל,

אֶט זאָל מעג אימ, טראכט ער, באשיטג מיט גאָלד,

װעט ער איג קאָמפּאניע ניט גייג מיט אזא, װאָס װייסט אימ דער רועל, װאָס ער טוט דאָ אָוג בראָיעט,

120