װאָס קאָג דיר ארענלייגג גלאָז אינעמ ברויט, װאָס קאָג אפג קאָפּ דיר דאָ אָנטאָג א זאק, װאָס מע דארפ אפ אימ האלטנ דאָס אויג-- שארפ, װועג ער גיט נעבג דיר זיכ א דרי אונ א שאר..
ער אלייג, טראכט ער, אויכ איז דערפאר סזאָל באלדדי מאשיג אימ דאָרט ברענגעג צו טראָגג טרובא...
עס װאָלט גאָר ניט גטשאט... ווע מע װאָלט זי געהאט... אוג געוועג ס'װאָלט דאָ גרינגער אונ גיכ-- אקוראט, אָבער דאָס, װאָס סע קאָהאָלט זיכ זשוק ארומ דעמ.. איז גיט ער דעמ אוילעמ א הייב אוג א נעמ:
-- באלעגאָלעס! שטיינהעקער! אלע, הערט! װער נאָכ איז פאראנ? וװער נאָכ פוג קאריער? אפ זשוקג א קוק, מיטג האמער א קלאפּ,
איז װער פֿארנ עק, אוג װער פארנ קאָפּ, אוג האָדי אונ פּאָטער! מע ווארפט אימ ארויס אוג מע מעלדעט דעמ כאווער טרובא אונ-- אויס!
געזעג כ'האָב דעמ כאווער טרובא איג דער קיכ, די קאשע ט'געשמעקט... איז אלייג אפגיכ, געזענ, וי ער שטעלט די נעשאָמע זיכ אײַג,-באלעגאָלעס! ס'קאָג בעסער איג לעבנ ניט זײַג! איז זאָל ער אונדז זאָגג אזוי וי ער קאָג, אוג װאָס ער ועט זאָגג, אזוי װעט מענ טאָג!-
עס נישטערג הייבערס. זיי שנײַדג די הייכג. זיי שטרעקג וי הענט זיכ אונ מאָנעג אונ קרעכצג,
11