ער איז געוועג אקשאָנעסדיק פארטאָג

איג זײַג ניט קאָנעג טרעפג,

איג אָנהייבג א יעדער מאָל פונסנײַ א' קאָג.

צומ אקס? טיער די ביקס געדריקט,

גלײַכ װי אנ אומגעפאלג פערד פוג בוֹיד דעמ דישל, דאָס אָנטאָג האָט אפ אימ געפלאצט אונ אימ געדושעט. ער האָט געדרייט דעם קאָפּ אפ היג אוג צריק,

געריבג מיט דער באָרד אונ זיכ געבעריעט נ'ארײיַנגעסאפעט זיכ אליינ:-- סיא שווערע בוכהאלטעריע!-­געדוכט האָט זיכ, אז עמעצ זאָגט דאָרט שטי? אימ אוג לייגט עס אימ אזוי ארײַג איג מויל:

-- ס'איז גרינגער אָפּזאָגג דעמ גאנצנ טילימ,

װי איינ מאָל דאָ ארײַנשיסג א קוי?!-­

דאָס עושטע מאָל,

װועג אװוראָמ-הערש געקומענ איז אהער,

האָט ער קייג גרויסג כיישעק ניט פארמאָגט

זכ אָט אזוי צעלייגג אפ דער ערדי..

ער האָט אליינ צו זיכ געזאָגט,

ער האָט אלייג עס גוט געהערט,-­

די אנגלענ האָבג זיכ געוויגט אלײג,

די ביינער האָבג זיכ געשמאק אזוי צעסקריפעט: -- אז כ'האָב אינ שו? זיכ קיינמאָל ניט אזוי צעלייגט, אפילע ניט בא דער אווידע אומ יאָנקיפּער!-­אז צו דער גאנצער שטאָט אונ קלויז

געטײַנעט שטענדיק האָט ער:

-- אפ דר'ערד צי איכ זיכ אויס,

װעג איכ פאריזנע איג א בלאָטע!-­

240