מיט האלבע קעפֿ פונ מאשיניסטג, האָבג געקלעטערט אוג געדרייט זיכ, האָבג געשניטג אוג געסווישטשעט
מיט היצ, מיט פלאמ אונ מלט געהודע איג כמארע שטויביקער פארטאָג אנטקעגג בלאָנרוע בינענ-מוטערס, אנטקעגג ביטנ מיט בעטאָגֿ.
נ'דער טאָג וערט ליכטיקער אוג קלערער, איג אויגג-- װידעראמאָל גראָם,
ער טוט א הייב די האנט צומ שטערג, אוג א שטיק מארליע טאפּט ער אָ.
א האלבער קאָפּ ז'געוועג פארהילט,
א האלבער קאָפּ ז'געוועג פארבונדג...
ער גיט זיכ שפּײַענרױיק א שילט
מיט א פּאָר זידלווערטער בונטע. נ'דערזעג האָט אווראָמ-הערש פוג װײַט אימ, די האנט א הייב געגעבנ באלר;
אוג מיט די פּלייצעס אונ מיט די זײַטג: ס'איז, דאכט זיפ, זעט נאָר-- ער, טרובא!-
אוג ער איז צוגעגאג צו אימ,
ער קוקט אפ אימ אונ שמוכט אונ דרייט זיל,-
אימ קוויקט די הייזעריקע שטים,
אוג געבג װילט זיכ אימ אנ אייצע...
ער גיט א שנורעווע דעמ פאס זיכ
אוג אפ טרובאנ גיט ער א פּרעס:
-- איר װאָלט באדארפט מיט קאלטג וואסער
באנאכט זיכ מאכג א קאָמפּרעס!-
220