א יעדער װײַל- נ'א זײַט דעם קאָפּ

צו דעמ פאנאנדערבראָקטג דניעפּער;

א קוק-- ארופ, א קוק-- אראָפֿ,

ער זאָל דאָרט קיינעמ ניט פארטשעפּעג. ס'האָט הייסע זאָרג אינ זײַנע אויגג

מיט פרייך געטונקענ זיכ אינ ראש,-­

נאָר עפּעס גיט ער זיכ א ביג אָנ

אוג עפּעס טאפּט ער אָנ איג טאש-­

א בריוו פונ דר'היימ... נ'ער?אָזט אימ אָפּ.. ... זי שרײַבט... װער װייסט, װאָס זי איז אויסג?, א קוק-- ארופ, א קוק-- אראָפֿ,

ער זאָל דאָרט קיינעמ ניט קייג שטויס טאָג. אוג ס'גיט א פּועס אימ א פארדואָס

אפ איר נ'אפ אלע זײַנע יאָרג:

-- אמעריקע-- ט'זי ניט געלאָזט...

צומ באנ ט'זי מיר געהייסנ פאָרג,

-- מע פאָרט!-- געטריבג מיכ זי האָט דאָרט, ­-- מע פאָרט!-- געטײַנעט איג איינ קאָל: איבער די זיבנ װוערסט געליימטע בלאָטע

זאָל אװראָמ-הערש איר שארנ גאָלד!

ניט אָפּלאָזנ דעמ שיינעמ ווילטיק,

פוג אָרט ז?ב רירג ניט געװאָלט,

נאָר אפ דער קעלניע-- נ'ווער פארפוילט דאָרט! אוג איכ, דער נאר, האָב זי געפאָלגטי. ­

עס גיט איג קאָפּ אימ אזא ברֹי, אוג ער--א לעש זיכ אינ געפּילדער:

,9