אונ איצטער שרײַבט זי מיר איג בריןן-­

זי װײיסט אלייג ניט, װאָס זי װיל דאָרט...-­ס'פארײַסט דעם פּיסק דער הייבער העכער,

ער הערט זיכ אויכ דאָרט ערגעצ אײַג,

װי פּונקט ער קײַט פוג בריו די װערטער: -װעסט לאנג דעג, אװראָמ-הערש, דאָרט זײַנ?... ער וויגט דעמ הייבער װי א פעכער,

ער לייענט הויכ דעם בריוו אוג קאָכט:

צי ס'לוינט זיכ איר אצעד צעברעכג?

צי ס'לוינט זיכ רירג איר פוג אָרט?

ס'גיט אוװוראָמ-הערשג ס'הארצ א גראָב נאָכ, דער קאָפּ גיט אימ וי נ'היצ א דרײי;

זי שרײַבט מיר נאָכ ארויס פּאָדראָבנע,

אז ווייניט-ווי איז זי אינ דר'היים,

אז בעסער זײַג װאָלט װעג איכ קומ

אוג מעל א זעקל ברענגעג ראזעוע;

עס גיט דאָס מויל זיכ אימ א קרומ;

-- האָסטו מיר, גאָט, באשערט א יאזווע!..-­

געדאנקעג האָבנ זיכ געוועקסלט

איג אװוראָמ-הערשס צעוויגטג. קאָפּ:

-- גײ גיב איר דאָרט ארויס א וועקסל אונ גי נאָכ שטעמפּל? עס איר אָפּ-­ס'האָט אימ איג מויעכ גענומעג ראשג, ס'האָט זיכ די גאל געטאָג א דרײַ;

-- אז זײַג דאָ אויכ װעט א פּיראשעק אוג װייניט-ווי בא זיכ איג דר'היימ...-­

29/

=:0