אוג אָפּגעלאָזט א פײַפ ער האָט,

א שילט זיכ פונעמ גאנצג אָטעמ! פארברענט ואָלג זי ווערג, גאָט,

די זיבנ וערסט געליימטע בלאָטע!-­

אוג אז ער גיט זיכ נאָכ א קאָכ דאָרט!

.. א היימ.. א לעבנ... װײי אוג אָל..

אז אײַנגעזונקעג װאָלט עס דאָרטג

געװאָרג צריק מיט דרײַסיק יאָר!

אוג װידער-- אָג א זײַט דעמ קאָפּ

צו דעמ פאנאנדערבראָקטג דניעפּער;

א קוק-- ארופ, א קוק-- אואָפּ,

ער זאָל דאָרט קיינעמ ניט פארטשעפּעג. ס'האָט דער פארדראָס איג זײַנע אויגג

מיט פלאמ געווארעמט זיכ באנאנד; דער גאנצער דניעפּ ז'איג אימ פארזויגג,

ער האלט דאָס לעבג איג דער האנט,-­

איז יעדער בראָכ-טײל, װי א שפּארבער,

פוג טיפסט גרונט, פוג קלעמ ער רײַסט;

דעמ הוט-- פארוקט, די ברוסט-- צעשפארט דאָרט, פארהיט האָט ער געוואג אוג דרייסט

פוג די לאנגיעריקע געשלעגג

פאר באלעגאָלעדיקג רומ,

װועג ס'האָבג זיכ געבוקט די וועגג

אוג ס'האָט געציטערט דער ארומ.