43 Zweiter Theil, von den Alterthümern der Mart. Il. Ka; m
Remi, Fratris Romuli, in monte Remi, vulgo Remeberge nuper detectum, crutis inis marnmioribus, uno vetuſtilſimo, alters recentiore; quibus pervulgutus illi error de Remo a Fratre inter fecti confutatur, addira loci Tupegraphid& Charigraphiʒa in æ inciſg, opera FE. H. L. F. Die ſchrift ſelbſt iſt in form eines hriefes an einen Vornemen von Adel, und damahls beſitzer von Rheinberg oder Remberg, Jobſt oder Juſtus von Bredow, geſtellet, worin der Verfaſſer anfangs weitlauůͤftig zeiget, daß viel dinge mit der zeit entdekket wuͤrden, die man zuvor anders geglaubt haͤtte, und fuͤhret zu einem beſondern exempel den Trojaniſchen Krieg an, und der Stat Troja darauf erfolgte zerſtoͤrung, daß ſolches alles bon den Griechen erdichtete unwahrheiten waͤren. Wendet ſich hierauf zu Remi Hiſtorie, und zeiget gleichfalls allerhand unwahrheiten darin an, inſonderheit Remi tod betreffende; ruͤhmet auch endlich, daß zu des Herru von Bredow zeiten dieſe ſache vollig
entdekket, und des Remi Grab in feinem ge
biete waͤre gefunden worden 1c. Ich getraue mich nicht von dieſer ſache mit ſolcher gewisheit zu ſchreiben, als ich wohl von vielen andern thun konnen, zumahlen auch die zeichnung der Steine und aufſchriften in dem gedrukten exemplar, ſo ich geſehen, zwar benennet, aber doch nicht vorhanden, ſondern an ſtatt derſelben leerer raum gelaſſen worden. Ich habe mich aber doch nicht enthrechen wollen die voͤllige worte des Verfaſſers in ſo weit ſie hierher gehoͤren, hierbei zu ſetzen, des G. L. beliebiger Diſpoſition anheim gebende, was und wie viel er davon halten oder nicht halten wolle. Spricht alſo der Verfaſſer Lit. C. 1. b..
Semper hactenus pro indubitato creditum, JU STE BREDOVI, kemum à
Romulo occiſum fuiſſe. Qua certe fabula Romano nomini inſignis macula adſperla,& infamis nota inuſta eſt, ſed immerito& nullo iure. Et certe huius tanti facinoris& atrocis parricidii auctores tale & tantum ſcelus non tam temere adſirmare debuiſſent, priusquam ipſam veriratem probe inveſtigaſſent. Certe ut de conceptione& educatione horum duorum fratrum, multa fabuloſa& mendacia produntur, quod ex Marte ipſi Rheae con
cepti ſint,& poſtea nati, expoſiti,& à lupa
admotis uheribus nutriti: ita non minus mendax& fabuloſum, quod de morte Remi prodiderunt. Legimus apud Dionyſium Halicamarſaeum lib. I. varias hac de
4 re opiniones. Ubi inter alias etiam hoe invenitur; non deeſſe, qui adlfirmaverint Remum ſponte ſua principatum Romulo ceffiffe; licet tamen poftea A fratre oe ſum iidem dicant. Quae pofterior fen. tentia ut falſa, fic prior veriſſima, quam
ut Godenius Jurisconſultorum ſuperjon
aetate Princeps, adfirmare non duhitayj conſilio ſuo 19 fere in principio, ubi Ro. mam Remum komulo ſponte ceſſiſſe& in alias terras abiiſſe, adfirmat. Idem affe: rir Victor Afer parte fecunda de Origin. bus gentis RKomanae varie digeſtis. e Verrio Flacco, Annalibus Pontificum,
Veratio, Fabio Pictore, Licinio, Macro,
Varrone, Caeſare, Tuberone, atque ex omni priſcorum hiſtoria. Qui adfirmu in ea contentione non modo RKemum non
- occifum eſſe, ſed etiam ulterius 3 Romulo
vixiſſe, idque aſſerere Cneum Egnatium Veranum, Lib. IJ. Ex aliorum etiam tradi-. tionibus adiungit idem Remi cum Ro. mulo colloquium,& Remum(eum Regno ſe fraudatum intellexiſſet, apparentibus
Romulo 12. vulturibus,& ſubſecuto coeli
fulgore pariter cum tonitru.) nihil alind dixiſſe quam hoc: multa illa jn urbe temere ſperata atque praeſumta feliciffime
Proventura eſſe. Et obtinuit quidem as.
core Livio vulgatior fama, Remum in lu. dibrium fratris Romuli recens exſtructos muros tranſiliiſſe,& inde ab irato fratie Kkomulo interfectzum eſſe; unde& Poetae illud:— Fraterno primi maduerunt ſanguine muri Sed quam falſa& fallax ſit illa vulgatior fama, ex hoc ſolo promptum eſt cognoſcere, quod Roma inde ab initio nulſi muris cincta fuerit, vusque ad Larquinium Priſeum, qui illam omnium primus hpides muro cinxit. Fugiſſe igitur Remum, nullum prorſus eſt dubium. Verum quo
fugerit, haäctenus ignoratum, quae res o
caſionem dedit fabulae& opinioni ili
pervulgatae, quod a fratre occiſus eſſet
Prorſus ut de Romulo narratur, illom a
patribus occiſum, ſcilicet, quia poſtea non
amplius apparuit. Et Tullo Hoſtilio quod Anci Martii, qui ei ſucceſſit, cum
res ſacras faceret die quodam tempeſtati
bus& tonitrihus procelloſo, inſidiis, cum uxore& liberis in regia trucidatus,& do
mo everſa combuſtus fit, ut idem refett
Dionyſ Halicar. Lib. ll. Licet Liviusali ter ſentiat, jipſumque jndignatione Jovis ob pravam Religionem fulmine cum ipſa domo conſlagraſſe dicat. Cui conſentire
vide
K— nnn
ö German
———— m n
eee, mee ere, un