HERMANN GRAEBKE

Ämnermunb

Korl güng mit Muddern Hand im Hand Früh morgens mol noh’t Röbenland Un hülp, so völ he helpen künn,

Bet he in siene School müßt rin.

As de poor Schoolstunn’n wär’n vergohn Un he noh Hus güng, seegt he stöhn Sien’n Vadder am de Gordenport.

Dat war süs gor nich Vadders Ort,

Denn de wär’n ganzen Dag nicht in; 1 )

Hüt müßt hier woil wat vörgohn sin.

„Kumm fix!“ röp Vadder em entgegen,

„Du hest Klock neg’n een Swester kregen.

Nimm hier de Botterstull mi aw!

De het Heinotter 2 ) in den Koten 3 )

För di, mien Jung, hüt liggen loten;

Un denn lop fix noh Tanten raw Und segg ehr, wat hier is geschehen,

Un dat de Dern se mücht besehen.“

De Jung löp iligst aw un freut sich dull,

Dat he een Swester har un so’n fett Stull.

„Uns Mudder“, dacht he, „smert de Botter So fett nich up as de Heinotter.“

Un as he kem bi Tanten rin,

Röp he: „Kumm, Tante, doch geswin Noh uns mol hen! Hüt morg’n, Klock neg’n,

Heww’n wie een lütte Swester kreg’m.“

„Man god“, säd Tante, „dat’t een Mäken is;

Daröwer freut dien Mudder sich gewiß.“

„De weet’t noch nich“, röp Korl, „un werd’t nich glöben, Se is up unsen Kamp hüt mang de Roben.“

l) Nicht zu Hause. 2 ) storch. 3) Ärmliches Wohnhaus.

152

»