MARTHA TIEDKE, LENZEN f

Up VUannerfcbafr

De Lenzner sünd all brov un bieder, det war ook Vadder Guhl, de Snierer.

Wat wär he bi det Neihen fix!

Wo rasch warn färig Jack un Büx! •

Doch eenen Fahler har de Mann :

He paßt dät Tüch nich oft nook an; un holten’t af denn Buss un Schütt, wär ümmer Jack un Büx to lütt.

Weck hären denn een loset Mul un näumten em „Zwangsjackenguhl'\

As Guhl noch in sien junge Johrn (in Gandow wär de Bengel bom) det Sniererhandwerk har utlehrt un mütt Geselln nu verkehrt, da meinten siene braven Olln — so gern se em to Hus beholln — de Tied wär ran un he vull Kraft, he müßt nu ook up Wannerschaft.

Doch Korl, de wull to Hus blos bliebn un sick nich in de Welt rümdriebn.

He blew (fort Wannern har he Schock) vöhl leewer hinner Mudders Rock.

Oll Guhl hätt irnsthaft mit em snackt, un Mudder hätt den Ranzen packt.

Un endlich denn de Dag nu kem, wo Korl von’t öllern Avschied nehm.

Mit goode Wünsch un beeten Geld

tocht he denn in de wiede Welt.-

De Olln dachten; So alleen — wann wäm wie em nu werrersehn?

As eene Wodh nu rümmer wär, kloppt obends wat an Guhls ehr Dör.

147