^8

Klaus Groth in Kiel.

Anhang.

An uns Aronprinz, as he den Grundsteen leggn de to de nie ihochschol

in Aiel, den 3. August s8?5.

Un kumt se mal. de Fredonstied.

So kumni na polstosn, grün un blied . . .

Vuickborn II. t8?0.

Ja, Freden is't! Still war de Welt; wenn't dunnert, deit dat blot uns kserr.

Wat wannert, is dat Veh ox't Feld,

Dat siind de w ulken öwerher.

As Dan un Regen op dat Land So fallt de Drapens, nick as Blot,

An Segen streut kse ut Sin bsand Op't Dütsche Riek, de ole Gott.

Süh an de wischen i), wa se grönt,

Süh op dat Korn, wa dat sik streckt,

Gx't lsolt^), dat unsen Strand verschönt,

De Gaarnsch, de unse bsüs' versteckt.

Dar geit dat fröhlich ut un in,

Bi apen Döt'i) un vulle Fatt'Z Mp Alle schient de lewe Sünn,

Un Alle eet6) un levtZ sik satt.

Is't opxen Dörpeitch öwerall,

Is't nich, as alle Dag' en Fest?

!)ör man de Abend-Klockenschall, ksör man den Lsatbardt ox dat Rest!

Ja, Freden is't, un Fredenswarkio):

De Kinner wandert na de Schol,

Man bu't an bsüs, an Schün un Kark',

Denn Schün un Schaxpii) ward wedder voll.

Getrost! wer arbeidt, findt sin Lohn, wer ehrlich strevt, de reckt sin Maalich:

In't Dütsche Riek säütti3) keen Kanon,

RittH) ein keen Fiend sin wark mehr dal.

i) Wiesen. — 2 ) Wald. — ch Gärten. — Z bei offner Thür. — ch Faß, Schüssel. — 6) essen und — Z leben. — ch auf dem Lande, den Dörfern. — ch Storch, io) Fricdenswcrk. — H) Schrank. — 12 ) Wer ehrlich strebt, erreicht sein Ziel. — 13) schießt. — 11 -) rerßt ihm kein Feind sein Werk mehr nieder.