ייר אי"."י" יי יי רחמנות און א איר וויל רחמנות. האכען אויפ'ן צוויימען. נישט איז געוועזעך- דער בא אירען. אמאלינער דחמנות בא אידען איז כאשטאנען אֵין דעם וי ארויסצוהעלמען דעם נויטנעדערפטינען, אין דער ארט אז מ'זאל אויף איהם נישט מעהר דארפען רחפנות האבען. היינט איז אויף רוא רחמנות בא אידען, א איר וויל ער זאל דארפען |חחמנות האכען אויף דעם נויטכערארפטינען, אכער איהם נישט העלפען, וייל אוב ער וועט איה העלמען וועט דאך זיין אױיס- רחמנות אויף. איהם און א איד וויל דחמנות האבען+.+* די מױה פון נומלי חמדים, איז אויך דענאטווירט געווארען בא אירען און
די לעצטע. ציימען, אנזערע. היינטינע אידען גערענקען די נמרא, נרולה נמילַת חסוים יותר מן הצדקה, שצרקה הוא לחיים ונמילת חסרים בין לחיים בין למתים 61 אז מ'לייעט איינעם. נעלד הייסט א נמילת חסד און ס'איז זעהר נוט אבער אז מ'געהעט נאך נאך א לױה, ווער שמועסט שוין או מ'שיט צי עטליכע לאפיטעס ערר דעם מויטען אין קִכּר הייסט א ודאי א גמילת חסר, אמאלינע אידען האבען מערער מקיים געווען גמילת חסרים צו די לייבערינע, היינטינע איוען. זענען= מעהר מקיים נמילת חסרים מיט טויטע, אין אונזערע ציימען זעהען מיר זעהר שעהנע לויות מיט שעהן פאופוצטע מויטען וואנענם, שעחנע כית הקברות'ען מיט לוקס מאנומענטען וועלכע קאסמען אב שווערע מיליאנען, אין דער. צייט- טויזענרער. לעבעריגע נויטנערארפטיגע קומען אום פון הוננער און קעלט--- אונזער איצטיגע געזעלשאפט פאַונעסט אין די לעבידינע און האט מעהר אין זינען די מױיטע, און ראס אלעס ווייל אונזערע נוטע און שעהנע מרות פון א מאל זענען דענאטורירט געווארען און האבען אונגענומען א אַנדער פארמע, שוין צייט זיך צו בארענקען און באנייען אות". זערע נוטע מדות אין דער פאָום וי אַזױ זי האַכען א אונז עקמיסטירט א' מאלייי
אט אאואטיסהזוסאאאאעס אטאפ
יח
1) סוכה מיט.