תויל.דות
עלטערע יאהרען נישט האבען וואס. צן זארנען, איך װעל. אייגרערען רעם בהור, אז אדרכה, ווייל דער נביר מיט זיין טאכטער זענען נישט גענוג פרום, דארף ער מאן דעם שׁרוך, ווייל אויב ער װועט א חתן. ווערען פאר'ן גכיר'ס טאכטער וועט. ער זי אלע פוום מאכען, אןן קיין גועסערע מצוה פון מוכָה זיין את הכים איז נישט פארהאנען, מיט דיזען געראנק איז דער איד אוועק צום כחור אין בית המדיש, און איהם פאיגעליינט דעם שרוך מיט'ן גביר'ס בת יחירה'קע, אכער וי איבעראשט איז דער שרכן געווארען, ער האט דערהערט וי דער כחור איז מסכים אויפ'ן שרוך אין ער האט נאר נישט נויטיג דעם דערמאנטען ארנומענט, פון. מזכה את הרכים זיין, דער שדכן איז אוועק אחיים מיט גרוים שמחה און האט. אינער גענעכען זיין ווייב די כשורה, אז דער אוקריינער בחור איז מסכים צום שרוך, און אז סינלייבט נור אינער ער זאל ארויף. געהען צום. גכיר, ער זאל- איהם כאשטעטינען א צייט ווען עס זאלען זיין די חנאים למול,
דער שדכן האט. טאקי נישט געווארט קיין סך, זיך שוין אננעמאן. די שבת' דינע קאפאטי, זיך. אויסגעקעמט די בארר און פאות, גענומען דעם זאנטאג(שירים) אין האנד, אנגעפֿילט דאס פישקאלע מיט טאכיקע, און איז מיט א פרייליכע שמימונג ארויף נענאננען צום גביר, דער גכיר מיט זיין פאמיליע זענען. דאמעלם געוע" סען באַם טיש, ווען דער שרכן האט נעעפענט די-טיר, האט. מען איהם עמפפאנה נען מיט א שעתנעם ברוך חבא, זיצט ר' יענקיל, א נאסט כא. אונן אין שֹטוֹב, עפים נייעס? זאנט...:
ר' יענקיל האט זיך גענענען א נלעט די בארר, מעשה שרכן, און זאגט צום נניר, פארשטעהט איחר מיך, אזוי וי איך ווייס אז איהר ווילט זעהר א שרוך טאן מיט איער איינאינאייצינע טעכטערל, זאל לעבען, בין איך אייך געקומען אנגעבען זעהר א פיינעם שרוך אזוי וי עס פֿאסט פאר אייך--- מהיכי ת'תי--- האט דער נביר געענפערט מיט א שמֵייכעל--- לאמיר הערען--- אִיךְ מוז אייך אנער מקרים זיין-- נכיר.--- זאנט ווייטער דער שרכן. אז פון דעם שרוך וואס= איך נעב אייך אן קענט איהר און. אייער טאכפער און איייער. גאנצער. סימייסטווע נ'ה זעהר פיל פראאַפיטירען,--- נו, װוער איז דער שרוך לאמיר הערען-- האט דער נבֿיר שוין אביסעל. ניינייריג געפרענט),=
איהר פאישטייט שוין אליין רבותי אז וי באלד רער שרכן האט נור דעדמאנט דעם נאמען פונ'ם חתן, איז דער נכיר. מיט זיין נאנצער-פאמיליע געווארען- מלא כעס, און פשוט אהן צערעמאניעס אנגענומען דֶעם שרכן בא די פלייצעס און- איהם אראב געשליירערט אלע טרעפ,:
דעם נארישען אי האט זיף נאר נישט נעחלומט, ס'איז איהם אפילו אויף די געראנקען נישט נעקומען, אז דער נביר מיט זיין כת יחידה וועלען נישט וועלען
= 156=