דער נייער ספר הדרשות?
בר א שי הת' -, טעמא! שנת בראשית, די פראבלעם פונ'ם מענשענס באשאפונג. שנת נואשית איז א מאל געווען נא אידען א שטיקעל מיוחס, ווען אירען זענען געווען נאהענטער צו דער תורה און שמחת תורה איז געווען בא זי אַ אמת'ץ שמחה, ווייל זיי האבען מסייס געווען די תורה וועלכע, זיי האבען א נאַנ'ץ יאהר געלערענט, ראמעלס איז שבת נראשית געווען א עמילאָג צו דער שִׁמִחה : פון שמיני עצרת און שמח ת תורה, ווייל.. זיי האבען דאַן אוים'ס= ניי אנגע? הויכען/ די תווח, איך נערענק נאך די יאהרען, די בתום פת'ם בית המדוש, האבען שנת נואשית צונויפגעבואכט צום(באה די פעטע- קונלען און מ'האט זיך משמה געוען מיט א נוט גלעזעל וי דער נרונד פון דער שמחה איז אבער נישט געווען עסען און טרונקען, דער יסור פון דער דאזיגער שמחה איז געווען, די תווה וועלֿכע מ'האט גאך א מאָל אנגעהויבען, די תורה וועלכע אידען, האבען געלערענט און האבען עיך מיט איהר געקוויקט, אזוי וי דער משורר זאגט! תורות ה' תמימה משיכבת נפש( נאט'ס תורה איז נאנץ, אהן א פעהלער,. זי דערקוויקט די נשמה, אין אונוערע צייטען האט אבער די געשמאקייט פון אירישע שמחות אויסגעוועפט, פיל פון אונזער נייעם דור ווייסען אַפילו נישט די בעדייטונג פון שנת בראשית, און שבת בואשית איז שוין אויס מיוחס בא אידען, גלויך וי אלע שִבתים פון א נאנץ יאהר, איז שוין אום שכת בראשית אויך קאם דאָ א מגין אין שיל, פונקט וי אלע שבתים פון א נאנ'ן יאחר, געפונען מיר שוין אום שבת נואשית אויך א אויסנעמיטשעט מנין אין כית המדרש, אַ מנין וועלכער באשטעט אס מיינסטען, פונ'ם חון, שמש, א סאר אלטע אידען און איז קאמפלעקטירט מיט עטליכע יתומים וועלכע קומען זאנן קדיש, און צו מאל פעהלט טאקי איינער צוויי און מ'מוז ווארטען מיט-נרנו' אדער מִיט /קדושה', ביז דער שמש וופט אריין א צענטען פון דער גאס און ס'האט. שוין פאסירט אַז דער צענטער איז אריין און שול מיט אַ פאר רויכערטען פאפיראס אין מויל אום שבת בדראשית+. גי
1) תהלים י"ט.