דער נייער;ספֿר הררשום"

גח'

בי טעמא! נח פלאנצט א וויינגארטען, אידען מיט נשמות פון חם און אידען מיט נשמות פון שם און יפת...

אין דער היינטינער סדרה ווערט דערציילט; ויהל נח איש האדמה ויטע כרם, און נח דער ערד-מענש האט אנגעהויבען און געפלאנצט א וויינגארמען, וישת מן היין, און ער האט געטרינקען פונ'ם וויין, וישכר, און איז שכור געווארען, ויתנל כתוך אהלו, און איז געבליבען א אויפגעדעקטער אין זיין געצעלט,. וירוא חם אבי כנען את ערות אביו, און חם דער פאטער פון כגען האט געזעהען די ענטבלויזונג פון זיין פאטער, ויגר לשני אחיו בחוץ, אוז ער האט דאס נעזאנט צו זיינע צוויי ברידער וועלכע זענען געשטאנען אין דרויסען, ויקה שֹׁם ויפת את השמלה, האבן שם און יפת גענומען דאס לייליך, וישימו על שכם שניהם, און האכען עס ארויף געלייגט אויף זייערע ביידענס אקסעל, וילכו אחורנית, און זי זענען גענאנגען אונטער­ווייליכס, ויכסו את ערות אביהם, און האנען צוגערעקט דיע ענטבלויזונג פֿון זייער פאטער, ופניהם אחווניח, און זייער פנים אומגעקערט, וערות אביהם לא ראו, און די ענטבלויזונג פון זייער פאטער האבען זי נישט געזעהען.

אויף די ווערטער, ויחל נח איש האדמה ויטע כרם, זאגען אונזערע. חכמי המדרש, ויחל, שעשה עצמו חולין'), נַח האט זיך דערמיט וואס ער האט געפלאנצט א ווייננארטען פראסט געמאכט, דאס הייסט אז נח, אויף וועלכען די תורה זאגט איש צדיק תמים, האט זיך גענומען צו א געמיינע ארבייט, פלאנצען א וויינגארטען, אין אמת פארשטעהען מיר נישט פאר וואס אונזערע האבען נעטראכט די באשעפטינונג פון פלאנצען א ווייננארטען פאר נידריג, ווען מיר זעהען או בכלל איז וויין בא אירען זעהר השוב, פיל מצות פון דער אידישער תורה זענען פארבינ­דען מיט וויין, קדוש היום שכת צוּ נאכט'ס אויף וויין, איז מן התורה, אזוי וי אונזערע. חכמים זאנען אויפ'ן פפוק, זכור את יום השבת לקדשו?) זכרהו על היין*), הבדלה איז אויך מן המבחר אויף ויין, ארכעה כסות פפה אױיף דער נאכט איז יערער איך מחויב צו טרינקען און דוקא פון נוטען וויין, מן המובחר, אפילו א

ו מדרש מובא ברשיי במקומו, 2) שמות כ'. /3) ברכות כ'ו.

=){=