)
א
ענפאפוב,- אענעיקא:.: אי הי יי יי:1:5 ::
דער נייער.ספר הדרשותי
אונו, איצט וויל אונזער יונענד כשום אופן נישט זיין איינשמימינג מיט'ן עלטערן דֹר, איצט װיל אוער יונענד שמעהען בְרְאשׁ אי ווילען זיך נישט רעז כענען מיט די עלמערע, איצט איז די שפאלטונג צווישען יונג אין אלט בא אונז זעהר נרויס, און דארינען באשטעהט אונזערע נוויסע פאלקס אומגליקען. סיי אין די גלות לעגרער, סיי אין אוץ ישראל, דורך דיזע שפאלטונג אין אידישען לאגער איז אונזער לאגע אזוי שלים סיי דא סיי דארט, פארהאן יא, וואן אונזער יוגענר טרעט אם די פאזיציע און לאזט איבער די גאנצע דעה צום עלטערן דור, אין ועליגיעזע ענינים, זאלען די עלטערע אידען קישען די תורה ווימיל זייער האוץ נליסט, זאַלען זי דאוונען און זאנען תהלים (ויפיל זיי ווילען, אנער אין עניני עולם חזה, אין פאלימישע ענינים זאלען. זי אונז נישט זאנען קיין דעות, אונזער יונענד האט זיך איינגעטיילט מיט'ן עלטערן דור ביירע וועלטען, אזוי וי יעקב מיט עשו'ן להבדיל, פאר זיך גענומען עולם הוה אין פאר די עלטערע עולם חבא, זיי זאנען אזוי זי יענער משכיל האַט באמעוקט אין יהי רצון פון פאר ראש חודש בונשען, ותחן ,לנו" חיים אווכים, חיים של ברכה, חיים של פונסה, חיים שישׁ ,כהם" יראת שמיס ויראת חטא, דאַס הייסט אז ברכה אֿון פרנפה נעמט ער פון זיינעט ווענען אין יראת שמים אין יראת חטא לאזט ער צו א אנדערען, אזא מין פאליטיק האט שוין א מאל, אֵין די גאנץ אלכע צייטען, עקסיסטירט בא אונז אידען. ווען משה רכינו האט זיך געזענענט ,מיט די אירען פון דעב זייט ירדן אין דער מדבר בערכה, וואן ער האש איבער נעחזרט די גאנצע געשיכטע פון די אירען זייט ער האט זי דערקענט, האט ער צו זיי, צווישען אגרערעם, אויך דעימאנט די געשיכטע פון די מרגליִם, מיט די ווערטער. ותקרכון ו אלי כולכם ותאמרו. אנשים לפנינו ויחפרו לנן את הארץ!) און איהר זענט אלע געקומען צו מיר און פערלאנגט צו שיקען מעגשען זי זאלען אויסזעהען דאס לאנר וועלכעס גאט האט צו געזאנט צו אייערע עלטערען, זאנען דארויף אונזערע חכמים: ולהלן ותקיבון אלי כל ראשי שבטיכם ווקניכם, אותה קויכה / היתה הנונה, ילדים מכבדים אֵת ווקנים מכברים את הראַשים, אכל כאן,: ותקרבון. אֵלי כולכם בערבוביא, ילדים דוחפים את הזקנים?) ראמאלס, בא מתן חורח, זאנט דער פסיק און איהר זענט ,געקומען צו כיר אייערע זקנים און די עלצטע פון אייערע שנטים. דאמאלם איו געוועהן זעהר שעהן און איינשטענדיג, די יונגע האַבען אנגענעבען כבור צו די עלטערע אין די זקנים האבען צי געטיילט כבור צו די פארשטעהער פון. אייערע שכטים, אנער איצט. באם שוקען די מונלים, איז געווען א פארמישיכ'ץ, די יונגע האבען אוועק געשטויסען די אַלטע און זי זע
1) רברים א 2) רשיי במקומו.'!+
= ס9.