דער צײַט-
א קריג געמאָלדג
מיט אלצ, װאָס האָסט פארמאָגט אינ דײַג רעשוס, מיט אלצ, װאָס רײַפ געוועג אינ דײַג באגריפ איז; די לײַז האָסטו פארגיפטעוועט מיט פּעסט,
די שטשורעס אָנגעשטעקט מיט טיפוֹס,
אוג האָסט זי גריַט געמאכט אונ פעסט,-
אז אָנגרײַפג מיט זײַ אינ קאָג
זאָלסט קאָנעג װי געהעריק!
נו, װאָס? ס'האָט עדער זים באװואָפּנט, וי ער קאָגֿ, ס'האָט װוער-- מיט לײַז, אוג וער-- מיט שטערג!
ער װײַסט עס, דער דרעסירער, פוג לאנגאָנעג, אז איג דײַג מויעכ ווירבלט זיכ די רײַנבלוטיקע לויז, װאָס דארם דיר זײַג די שטיצע אונ דער אָגלעג, אז אופטרעטג זאָלסט קאָנעג איג דײַג גאנצער גרויס,-איז דו דערצײייל אימ, קאניבאל, וי דו באפרײַט האָסט פוג דער שווערער לאסט זיכ, װי ס'האָט איג דיר דער אוראלט אופגעלויכטג באלד, ווע האָסט דײַג גאנצע פינצטערניש צעכראסטעט אוג אָפּגעלאָזט זיכ בושעוועג, וי א טײַפוג, פאר שארבנס אונ פאר שווערד צעבראָכענע איג שלאכטג, אונ ניט געווּסט אלייג נאָכ װאָס צו טוג מיט די געבליטג מיט די כוישעכדיק-צעשפּארטע; אוג פײַערלעכ האָסטו צוערשט באפעלט צו דײַנע דינער די געטרײַסטע, סיזאָל בא דעם אָפּגלאנצ פוג דײַג ברוינער פעל א חוליע טאָג דאָס פײַער אפג רײַכסטאג! דערנאָכדעמ-- אלצ, װאָס ברענעג האָט געקאָנט, 8