דאָס ליד פוג דעמ פּוילישנ פּארטיזאג
פייגל טרויערנ אפ אומעטיקע ביימער,
פוג די פעלדער קומט קייג וינטל מיט געזאנג; ס'קלינגט דעמ סוינעט שווערד אפ אונדזער היימלאנד, זאָג מלר, וואלד,-- ביזוואנעג אוג װי לאַנג?
װײַסל ליגט פארשמידט איג שווערע קייטג,
איר געװײיג צו קיינעמ ניט דערגרייכט,-
מירנ יונג אוג אלט אפ וענג זיכ צעשפּרײטג, בענטש אונדז, וואלד, מיט אופשטאנד אוג מיט קויכ!
ס'קוקט די זונ מיט פּײַג אפ ועלדער אלטע, אפ די שפּיצג לײַטערט זיכ איר גינעג-גאָלד; האָסט אזויפיל שטילקײַט אויסבאהאלטג אוג אזויפיל קרעכצג פוג מײַג פאָלק.
אוב מיר וועלג אומקומעג איג שלאכטג,
אוב מיר וועלג פאלג פוג דער שווערד,-זאָלסטו, וואלד, עס אויסרוישג איג די באנאכטג, אז געפאלג זײַנעג מיר פאר אונדזעך ערד!