דעמ קאניבאלס טראָפּײעג

קאשטאנעג היטג אָפּ די רו פונעמ שפּיטאָל,

אוג ס'מורמלעג שטיל דורכ בלעטער זיכ די ווינטג;

דער קאניבאל האָט אָנגעשמעקט מיט פײַער אוג מיט שטאָל איבער דער אלטער הױפּטשטאָט-- שלאָפנדיקע קינדער.

ער װעט א שלאכט איצט געבג גרויזאמ אוג באטראכט,

פוג איבער הויכע װאָלקנס זײַג געווער װעט ער באװײַזג; ס'איז צו דער האנט אימ, וי א גאנעוו, בעסער דער באנאכט א קריכ טאָג איבער שטילע שלאָפּנדיקע הײַזער...

נאָר וואכ איז יעדער שטײינ, אוג וואכ איז יעדער שטויב, די שטאָט האלט גרײיט אירע צעשפּרײטע פליגל;

איג שטאָלצער שטילקײַט גיט זי זיכ א הויב,

זי לאָזט פוג קיינעמ אפ קייג רעגע זי פארוויגג.

מיט לאנגע פענדזלענ, פּונקט וי אפ א הימלשג געמעל, לאָזט זי די שטאָט איג אזא שטיל געיעג אימ נאָכגײגֿ;

אוג ס'גינג זײַלג ליכט אימ א פּריטשמעל,

אוג עס פארכלינעט זיכ פוג ליכטיקײַט זײַג שווארצער גאָרגל,

ער האָט זיכ פרי'ר געוװאָרפג איג דער נעע פונ די פּראָזשעקטאָרס,

זי האָבג אימ דעמ האלדז פארצויגג שטײַפ אוג פעסט; 21