א שיקערער געשלײַכט האָט ער פוג עק צו עק דאָרט אוג אױסגעבואָכג מיט דער גאל זײַג ברענענדיקע פּעסט,
פוג פּײַער אוג פוג בלײַ-- איבערג גאָרגל זאט
ליגט ער פארקרימט. דער שווארצער קרייצ אפ אימ זיכ באָמבלט; נאָר פארג טויט האָט ער, דער שיקערער פּיראט,
איבער א קינדערשג שפּיטאָל אראָפּגעלאָזט א באָמבע.
עס ליגט איג מאָרג א קערפער פוג א קיגד,
צוקאָפּנס וואכט דער צאָרג פוג זײַג היימלאנר,
די שטאָט איז רויִק. איג דער הייכ באגינט,
דער קאניבאל איג אש די מאָרדע גראָבט פונ איימע...
ס'איז ווידער טאָג. געענדיקט דער באפאל.
א שמייכל אפנ קינד אי מאָרג-- פוג אומדערווארטונג; פארשרײַב עס אינ דײַג גרויסג רומ-בוכ, קאניבאל,
טראָג עס צו דײַג אומגליקלעכנ פאָלק דעם אָפּגענארטג.
דערלאנג עס אָנשטאָט ברויט אונ פרײַהלַט-- גי!
אוג בעטל אויס, דײַג אורטײל זאָל עס דיר פארלענגעג; קײַג רומ קײייג העכערג, קײַג גרעסערג טראָפּײ
וועסטן דעם אָפּגענארטג פאָלק ניט ברענגעג!
נו, גײַ אונ לײַג, אוג איבעראש מיט דײַג דערפאָלג, צעטייל דעם זיג, פיר אונטער דעמ סאכאקל-ס'וועט עפשער קלעקנ האס אוג צאָרג בא דעמ פאָלק, עס זאָל דעמ קאָפּ בא דיר ארונטערהאקנ!
22