עאפעט טנעגעג
טיגײַט װידעראמאָל אָפּגעבג דאָס לײַב זײַנס גאליליל איג טרויער אוג אינ רומ פונ צוואנציקסטג יאָרהונדערט!
נאָר דורכ דעם פלאמ אוג רויכ
מיט יעדג אָס געצונדענעמ אפ שײַטער
גייט אופ דער אורטייל איג דער הויל,
וי רעגנבויגג שווערדיקער, געשלײַפטער.
-- איז שלײַדערט אוג צעשלײַדערט זײ, די שריפטגֿ, איז שלײדערט זײ, די בענדער, אפג פלאמ!
א יעדער פונק זיכ שטערנט בלענדיק איג די טיפג,
װי א פארשווערונג-- א געוויע פארג לאנד!
פארװײַלט דאָס פאָלק! פארװײַלט עס דאָרט מיט פײַע- אוג מיט מאָרדג, פּראטשט אויס איג בלוט;פארומווירדיקטע" ראסג!
טוט אָנ די האק אפ אײַער גײַסט, גלײַכ װי אנ אָרדעג, אוג שלעפּט די דענקער אונ די קונסט איבער די גאסג. אוג אוב ס'איז וײיניק פאר דעך פײַערונג-- איז נעמט,
איז נעמט די וויסנשאפט אפ פאקל-שטאנג פארהייבט דאָרט! קייג אײיגנס האָט איר דאָכ ניט מערער, ו* א ברויגע העמד, אוג זי איז אויכ אנ אָפּגערױיבטע{
נאָר ניט פארגעס,
געקרוינטער לעצ,
אז אפ די שײַטערס ברענט פּאפּיר,
אז אפ די שײַטערס ברענט געזעצ, פארפּײַניקט לײַב, געשמידט אינ צוואנג! נאָר פארגעדענק עס פעסט,
אז אפ די שײַטערס וערט געשטאָלט אוג טויט-געפערלעכ דער געדאנק!
איר װועט אימ עפשער אָפּציִעגֿ, דעמ אורטייל, אפ א װײַל, װאָס הענגט שוג איבער אײַכ, וי אופגעפאָכטער מעסער; 11