אָט גייט אי חימל שוג א בליציקער געיעג
פוג רעגנבויגנס אױיסגעשלײַפט פאר רײַטער-אירע-
אוג ס'דאכט זיכ, אז א ריזנ-פאווע האָט צעשפּרײט דעם עק אוג האָט פארפלייצט דעמ הימל מיט די פעדערג מיט אירע,
א ברענענדיקער בלענדיקער באריער
פוג הוילע שוערדג אינדערהויס פארמאָסטג-
ער אָטעמט שוג מיט פאָספאָר קרעכצנדיק אוג שווער דער שפּארבער-- איבער מאָסקווע,
אפ שנורג גאָלדענע מע ווארפט א קויל אימ נאָכ א קויל, זײ וויקלעג אימ ארומ, דעמ האלדז בא אימ ארי אוג ס'גיט א לאָז זיכ פֿוג זײַג פינצטער מויל
װי א געשרײ-- א ברעכנדיקע סרייפע.
נאָר ס'לאָזג די פּראָזשעקטאָרס אימ ניט אָפּ
זי טײַטלעג גראד, ניט מײַדג זאָל דאָס הייס; בלײַ אים; ער דארפ נאָכ דורכמאכג דעם װעג אראָפּ מיט א צעשפּארטג פּאראשוט פונ ווארגנדיקג פײַער,
עס קרייצט דאָס ליכט זי הויכ, ול שוערד מיט שווערד, אוג אפ די שארפנ, שנײַדיק, אימ צומ גרונט זי פירג-מיט לעצטג כאָרכל פאלט ער צו דער ערד,
װי אזא שווארצע אָפּגעפּרעגלטע פּעגירע.
די נאכט איז שטיל. זי גייט צו ענד, פארג באגיג דער מילכוועג איז שויג אָפג; אייג שטערנדל-- א העלס--נאָכ ברענט, אוג איינס-- דעמ ועג איז דורכגעלאָפג.