Teil eines Werkes 
Bd. 1 (1751)
Entstehung
Seite
49
Einzelbild herunterladen

NN N

4 SFünfter, Theil, l. Buch. Il. Kap. Von der Stat Perlberg. 50

ſ aliqui exceſſibus ſuis exigentibus in una Civitatum proſcripti fuerint, in alijs om­nibus Civitatihus ſimiliter ſint ptoſcripti. Nichilominus communes promiſſiones, quas Civit45 Parleberg cum alijs habuit Civi­miu dummodo non fiant in noſtrum& nſtri Avunculi Domini Magopol. prejudicium & gravamen ratas tenebimus atque gratas. Addentes etiam quod antedictam Civita­tem cum terris& Valallis adherentibus in pignore hujusmodi detinemus ſeilicet pro Geptudginta Armigerorum ſallarijt, Jri­pendijs, perditionibus& Centum Lirorum ex­penis& Dumpni ſuper hijs emergentibus in hac guerra; preterea prefata Civitas cum terra& Vaſallis nobis fideliter noſtrisque heredibus adherebit, quousque dilectus noſter Avunculus vel alius Dominus, ſ con­tingerit, jus ad prebabitam habens veriur Civi­tatem, nobis aut noſtris ſucceſſoribus ſatis­fecerit de premiſſis. Ita tamen quod om­nis fructus, perceptiones five proventus, quos vel quas de Civitate predicta& ter­ris ſeu bonis adjacentihus quocunque no­mine percepimus debemus de premiſſis dampnis& debitis defalcare. De proven­tibus& Emolimentis Advocatie& Judi­cij ipſa Advocatia teneri debet& requiri. Quidquid tamen Advocato& ſue familie ultra expenſas circa hujusmodi faciendas ſuperfuerint, hoc etiam debemus de pre­fatis dampnis& debitis defaleare, ac quid quid etiam ex depredationibus, in Expedi­tionem generaliter percepimus, dehemus ab ijsdem ſimiliter defalcare. Et ſi per­cepta per nos ſive per noltros ut premiſ­ſum eſt ſummam predictorum excreverint, illud ſuperfluum& excteſcens debet etiam de principali debito defalcari. Si autem percepta minus habuerint tales defectus ad lummam totalem ſuper pignus pre­dictum videlicet ſuper Civitatem& ſuper terras adjacentes debet rationabiliter com­putari. Sic tamen dampna predicta mo­deranda ſunt, quod nos de hijs de qui­bus dampnum hon fecimus, dampnum non computemus, de hij autem de qui­bus fecerimus pro ſinguli. Centum March Decem Marca& non amplius computabimus. Inſuper fi nos fine filio herede diſcedere contigerit, quod abſit, Pignus. predictum ad Avunculum noſtrum prefatum legitime re­dibit devolutum. Ita tamen quod Vaſal­li noſtri qui ad perficiendum predictum ſervitium cum ſuis ſtipendijs, perditioni­bus& expenſis conquiſitionem aut ſub V. Theil der Maͤrk. Hiſt.

ſidium nobis impenderint cum Civitate & toto Pignore Avunculo noſtro& ſuis heredibus fideliter adherebunt quousque ipſis de premiſſis omnibus computatis ra­tionabiliter ſatisfiat. Habita etiam ſatis­factione predicta predictum Pignus ad ſe­pe dictum Dominum Aegapvl. redibit legi­time devolutum. In premiſſorum autem teſtimonium Sigillum noſtrum preſenti­bus eſt appenſum. Teſtes hujus ſunt Bol­to de Driberge, Ludolphus Migenberten, Her­nerus Haluenſidd, Henricus auen, Milites& alij plurimi fide digni. Datum Parleberch Anno Domini Milleſims Trecenteſimo Vigeſimo Secundo.

Aus den worten dieſes leztern briefes quousque dileczus noſter avunculus, vel alius dominus, ſi contingerit, ius ad pre­habitam haben verius CQbwitatem, nobis aut noſtris ſucceſſorihus. laͤßt{ich ſchlieſſen, daß iemand anders noch etwa muſſe anſpruch auf dieſe Stat gehabt haben.

Woher es aber gekommen, und wie es zugegangen daß dieſe Stat an die Meklen­hurgiſche Herren gekommen, dabon hat ſich keine zuverlaͤſſige nachricht gefunden: es iſt aber vermuhtlich, daß wie Markgraf Al­brecht, Otto des Frommen ſohn, feine toch­ter Beatrix an Graf Henrich den Lowen, bermaͤhlet, und das Land und Herrſchaft Stargard derſelben zum brautſchaßz mitge­geben, dieſes Perlberg auch mag dazu ge­nommen ſein, oder auch gegen eine ſumme geldes dahin verpfaͤndet worden, wie denn auch Markgraf Eudwig der Aeltere noch A. 1328 die Staͤte Lenzen und Döoͤmitz an Graf Henrich Niklas, Otten und nuch Graf Ot­ten fuͤr ſiebende halb tauſend Brandb. mark ſilbers verſetzet, wie beim Angelo zuleſen Il. B. ſ. 136. Daß fie aber nicht lange muͤſſe bei der Meklenburgiſchen Herrſchaft geblieben ſein, ſplches iſt daraus abzuneh­men, weil Woldemar der Stat Perlberg A. 1348 die Zollfreiheit gegeben, welche ihr hernach von Ludwig dem Roͤmer A. 1353 beſtaͤtiget worden: wiewohl es ſonſten nicht ſcheinet, daß fie die Woldemariſche parthei gehalten, auch deſſen in Markgraf kudwigs ausſoͤhnungsbrief in dem naͤheſten X. 5. am ende, wie ſonſten wohl bei andern Staͤten, nicht gedacht wird. Und kan ſein, daß in oder nach dem geendigten kriege Mark­graf Eudwigs des Aeltern mit Graf Hen­richen dem Löwen, Perlberg ihm wieder gege­ben wotden. Daß man aber auch Meklen­,. ſeite Perlberg nicht ganz aus den

ge­