; וי-ר אי...=

וו ר יי יי== כפכפכככ 50

אין נאנצען נישט נעווען צו לאוען אויין צו ברייננען די אורחים, מאכען פאר זיי

א סעודה און באקען מצות,. נישט אבשוויינען דאס אלעס און אויסלאוען איהר

צארען אױפֿ'ן ביסעל זאלץ וואס ער האט פעולאננט בא איחר פון זייערט ווענען כֶ ווען מיר וועלען אבער בעטראכטען די פירונגען פון די אנשי סדום וועט

אונז אלעס פאַרענפערט ווערען. לױט די נמרא דערציילט!) פלענען די אנשי סדום

יא עמפפאָננען אורחים, גור מיט געוויסע בעדינגוננען, זי האכען אריינגענומען א אורה צו שלאפען, נור אוב דאס בעטעל אויף וועלכען זי האבען געלענט דעם אורח איז נעווען צו קור'ץ פאר איהסו האבען זי איהם קורצער געמאכט די פיס, אױב דאס בעטעל איז געווען צו לאנג האבען זי איהם אויסגעצוינען ביז די נשמה אין איהם ארויס, די אנשי סדום האבען אפילו צדקה אויך גענעבען, ווען עס איז נעקומען- צו. זי א ארימאַן האט. איהם יעדער גענעבען אי שעהנע מטפע, קיינער האט איהם אנער נישט פארקויפט קיין בוויט כיז ער. איז געשטארבען פאר הונגערי

דערפון זעהען. מיר ארויס אז דער מנהג פון אנשי סדום. איו. נעווען, צו טוהען יענעם= א פובת,= א. בעריננונג, או די טובה. זאל זיך ענריגען מיט א ועה פֿאר יענעם. און אזוי וי אונזערע חכמים- כל? אכילתך אכול מלה ואין אתה נזוק?) נאך יעדען עסען מוו א מענש עסען זאלץ כדי האס עסען זאל איהם נישט שאדען, און דאויבער מוז יערער עסען האבען זאליץ, פאר­שטעהען מיר אז די אנשי סדום האכען זיך נוהג געווען צו געכען א אורה עסען נור אהן זאלץ, כרי ער זאל פון דעם קראנק ווערען. ווייל אזוי איז דאך געווען זייער מנהג, צו טאן א מענשען א טובה אז די מובה. זאל זיך ענדינען מיט א רעה פאר איהם, און ווען לוט האט אויין גענומען די אורחים און האט געמאַכט פון זיערט ווענען א סעודה און געבאַקען מצות. האפ זי, אשת לוט, געשווינען, ווייל זי האט נערענקט, ראס עסען איז דאך אחן זאלץ, וועט עס דאך זי שאטען און אזױי איז דער וינטינער מנהג פון אנשי סדום, צו טאהן יענעם אַ טובה וועלכע זי זאל זיך ענרינען מיט א דעה פאר איהס, ווען זי האט אכער דערהערט וי לױט זאגט איחר, חני מעט מלח, נעב א ניסעל זאליץ צום עפען, האט זי זיך אנגעכאפט ­באם קאפ אוֹן האט נעזאנטו װי הייסט,? אזא שלעכטען מנהג וויסטי איַנפירען אין פדום, צו טאהען יענעס א קאמפלעקטע טונח וואס זאל זיך נישט. ענדיגען מיט א רעה, ניי, דארויף בין איך קיין בעלן נישט. דאס הייסט. נמלה הטאה, זי האט גע זינדינט מיט דעם וואס זי האט נישט געיואַלט געבען. א אורח זאלץ, מיט דער כּונה או דאס עסען זאל איהם שאטען ובמלה לקתז, אי זי באשטראפט געווארען ותהי נעיב מלה.'

וואס' מיר. רעלפון?'

אאאאעט יי י אי טאיאאיקא א

1) סנהדרין קיה, /2) ברכות כ'אי

וו-­