דער נייער ,ספר הדרשותי
אז היינט איז אויך פאראנען אנשי סרוס, מענשען וואס טוהען צו מאל יענעם. א טונה, אבֿער. מיט דעל זעלכער כאריננונג וואס. די אנשי סרום האבען. נעך טאן, די ענרע פון דער טוכה זאל פאַר יענעם זיין א ועה, אויף. אזעלכע. לייטע חכמים געזאנט+ ארורים הרשעים שאין טוכתם. שלמה!) פאַר? שאלטען זאלען ווערען די שלעכטע מענשען, וואס טוהען. נישט קיין נאנצע טובה, אזעלכע וואס טוהען יענעס אַ טונֿה וואס מוֹז זיך ענדינען אַ רעה, אועלכע מענשען האנען אין זיך די נשמה פון אנשי סרום וועלכע זענען געווען, רעים וחטאים להי מאר, זעהי שלעכט און זינדיג צו נאט, א אמת'ער איר, וועלכער האט דעם אמת'ען כאַראַקטער פון זרע אכרהם, דער טיט יענעם א פוכה כשלמות, א טונה וועלכע ענדיגט זיך מיט א טוכה, א טוה פון וועלכער יענער זאל געניסען ביז ענדע.
און ווען= מיר וועלען זיך א ביסעל מערער פאַרטיפען. אין דער כונה פונ'ם מאמר, כמלח הטאה. ונמלח לקתה, אז אשת לוט האט געזינדיגט מיט זאליץ און איז דארינער נאַשטראַפט געווארען זי זאל ווערען אַ נציב מלח. וועט אונז ענט" דעקט וועוען נאך זעהר א שעהנער געדאנק,
|| די נמרא דערציילט אונז זעחר א ענין, איינער פון די
נרעסטע חכמי ישראל אין זיין ציימ, וינ'ח, האט געזאנט: אין מיין לענען האט מיך/ קיינער נישט. נעזינט, נוו איין מאל האט מיך א קינד און א פרוי מנצה געוועהן, און װי אזוי חאט מיך א פרוי מנצה געווען--- דערציילט אונז. ריב'ח--א מאל נין איך נעוועהן א אורה בא איינעס, דעם ערשטען. טאג האט. מיר די בעל הביח'טע גענעבען עסען נעקאכטע ארנעס, איך האב דאס מאכל אויפגענעסען און הא דערפין גאר נישט איכערגעלאזט, דעם צווייטען טאג איז ווירער געווען אזוי, דעם ררימען טאג האט די נעל הנית'טע אויין נעטאן אווי פיל זאַלץ אין עסען אַז איך האב נור פאַרװוכט פונ'ם מאכל היב איך נישט מעהר געקענט. רער פון עסען,?) עם פארשטעהט זיך או די אירענע האט שטאַוק פאַררראסען אויף רינ"ח ואס ער חאט דעם ערשטען און דעם צווייטען טאג אויפנענעסען דאס גאַנצע מאכל און האט זיך נישט נוחג געווען מיט דרך ארץ, איבער צו לאוען א ביסעל פונ'ם מאכל אין שיסעל, אזוי וי אונזערע חכמים רופען אזעלכען,. מלחך. פִינכא, שיסעל. לעקער, נור זי האט זיך געשעהמט צו צו. רינ'ח, האט זי זיך מיִשב געוועהן, איך על איהם אנטאן אזוי אז ער זאל מוזען= אליין איבערלאזען אין שיסעל פאר נעכטען און פאר פאָרנעכטען,
דערפון זעהען מיר, אז ווען איינער ויל. אַז דער אווה זאל נישט עסען. הייסט ער זיין ווייב אויין שיטען א סך זאלץ אין מאַכל אַזױי אז דער אורה װועט
1) מיר מובא נושיי עה'ת בראשית מ"א. 2) עירובון נ'ג.
-- 113=