עס נמילא. שוין. נישט. עסען, איצט פארשטעהען מיר שוין, לוט האט געלערענט. בא אברהסין. רי מֵרהּ. פון הכנפח אורחיס, און. זיין ווייב וועלכע אִיוּ געווען פון אנשי סדוס, האט. הא(עווים נישט געקענט. ליירען, זי האט אבער איחר מאן נישט געקענט. אראפ פיהוען. פון רעם דיך ואס ער האט. געלערעגט. פון. זיין יונענר אַן בא אברהם'ן, האט זי זיך מִישֵב געוועהן און איז געפאלען אויף. א' שכל,. טײערער. מאן- מיינער,. די ווילסט. דִיר ביייננען אווחים, מתיכי תיחא, איך װעל דיר נישט. זיין קיין גענגער. דערצו. איך וע מיר אכער א עצה. געבען, די. וועפט. בייינגען א. אורה וע? איף אין זיין עסען. אווי. פיל זאלץ אַריין שיטען אז ער וועט במילא. נישט עסען און וועט שׂוין אוים'ן צויימען מאל אליין נישט קומען צו דירי י:
ואס מיינט אפשר דער מדדש מיט די ווערטער, כמלח חטאה, אשת לום האט נעזינריגט מיט זאלץ, זי האט אננעשיט צו מיל זאלץ אין עסען פון די אורחים די זי זאלען עס נישט קענען עפען. וכמלח לקתת, און איז דאריבער כאַשטראפט געווארען עם זאל ווערען פון איהו א גציב מִלֹח.
מיר געפונען איצט אויך מענשען אין וועלכע עס שפיגעלט זיך אב דער כאַדאקטער פון אשת לוט און פון די אנשי מדום בכלל, פאַראַהן אַ מענש א שלעכטער, ער וויל יענעם נישט העלפען, מיט א פארשלאסען הארץ און א פאַרמאַכטץ האנר, נור צומאל קען ער זיך נישט אויסדרעהען און מוז געבען א נרבה, ער פאלט אכער אויף א שפל. ער שיט אריין אין דער צרקה וואם ער טיט אזוי. פיל בא" ליידינונג אַז יענער זאל שוין פאַרשװוערען ער זאל זיין פנים נישט אנקוקען. און איהם נישט בעזוכען א צווייטען מאלי
דאַריבער זאנט אונו די תורה אן, את כספך לא התן בִנשֶׁך') די תווה זאנט אן יערען איך, אוב די. ניסט צוקח, זאלסטי. ריין געלר נישט געבען. מיט. א ביס יענעם פאַרשעהמען ווען. די עפש איהם העלפען. מיט ריין געלר, זאלסט אירם געבען בכבוך, נישט איחם שופך דם זיין אריין שיטען זאלץ און פעמער אין דער צרקה וואם די טיסט, אַזױ וי אשת לוט האש געטאן.
ואס זעלבע האט. אייך וד המלך געזאנט, כספו. לא נתן כִנשׁך?) דער משורר רעדט דא פון א אמח פרומען מענש און צווישען זיינע מעלות רעכענט ער אויך. די מעלה, אַז זיין געלו האט ער גענעבען מיט אַ פרייליכע מינע, ער האט יענעם נישט פאַרשעהמט. אט דאס איז הי אמח'ע צרקה פון וועלכע דו תורה רער אויף מערער ערטער און אויף וועלכער עס ווערט געזאנט והיה מעשה הצרקה שלובי
י.י -ְ---------
1) דכרים כ"ג. 62 תהלים טי
= 114=