7 בר אזש יח יעסיבסשישמצן-פנבסטמממעשששמטעטטי לטעטש עטפא סמעסעסטעסשסנמעיעעמעעשעטעעסעעןעע עד האזכ אשו יצא נקיר!), שלמה וועמען דער פסוק לויכט ותרב חכמת שלמה מחכמת כל בני קרם ומנל חכמת מערים), שלמה אויף וועמען דער פפוק זאנט ערות ויכאו מכל העמים לשמע את חכמת שלמה מאת כל מִלְכִי אריץ אשר שמעו את חכמתו*), אט דעי קלונער שלמה האט נישט נעקענט ענפערן אויף אזא איינפאכע פראנע. ער היכן כחה של צוקה? און האט כעדארפט אן וייזען א פסוק אין זיין טאַטען דוד'ס תהלימ'על, פזר נתן לאניונים ונו', און פאַר וואס האט ער נישט אננעוויזען אויף אַזױ פֿיל פסוקים אין חוות משה וועלכע רעדען פון דער ווינטינקייט פון מצות צרקה?

דער ענין דערפון איז אבער אזוי, ווען מור זעהען א עושר נעבען צדקה, ווערן מיר דערפון נישט אזוי שטאַיק נתפעל, ווייל נאם עושר שפילט נישט אזא נוויפע ראל די סומע װאָפּ ער שפענרעט אויף צדקהו מיר זעהען איהם. פארצעה­וען נעלד אויף אנדערע זאכען וועלכע זענען פיל ווענינער וויכטיג אלם צרקה, און ווען דער עושר ניט אפילו די נרועסטע צרקה טיט ער זיך נישט. אָן קיין כח, ווייל לוט זיין פארמענען וואלט ער נעקענט געבען פיל מערער, ווען מיר זעהען אָנער א ארעמאן וועלכער ארכעט שווער אויף זיין טענליכען עקסיסטענץ און יענער איז מקיים די ווערטער פונ'ם נכיא הלא פווס לועב לחמך+) ער טיילט זיך מים'ן ארימאן מיט זיין ביסען, אט פון אזא סארט צרקה ווערן מיר נתפעל,. ווייל יענער שטועננט זיך איין און מיט זיך אָן א כח מיט דעם וואס עי שפאוט אכ פון זיין מױיל ווענן דעם נויטבערערפטיגען,:

דערמיט פארשטעהען מיר וואס די תורה זאנט, כי ימוך אחיך ומטה יו עמך והחזקת בו?), דארויף זאנט דער מדוש היחר אשרי משכיל אל ד' ביום רעה ימלטהן הי*) אומערע חכמי המדוש איז קשה געווען די איבוינע ווערטער אין ניידע פפוקים, ווענן וואס זאגט די תווה א דאפעלטען לשון, כי ימוך אחיך, אין נאך א מאל, ומטה ידו עמך? דאס זעלנע איז אויך קשה אין צווייטען פסוק די אינוינע ווערטער, כיום ועח, ווען האט דען דער ארימאן א נוטען טאג? אוו וי כן סירא זאנט, כל ימי ע.י רעים'), און ווען דער פסוק זאנט, אשרי משנילי אל דל, איז שוין די ווערטער ניום ועה איבריג.= דאריכער האבען זיך אונזערע חכמי המדרש איינגעשטרעננט צו נעפונען א כונה וועלכע פארענפערט די דאזינע. פואנע בא ניידע פפוקים און האבען צוליב דעם צונעשטעלט געכען פסוק כי. ימוך אויך ונו' דעס פסוק אשרי משניל אל דל ונו'י

די חווה האט געוואלט אנזאנען דעם אירען אז נישט נאר וען עס. נעהט איהם נוט, ער איז א עושר, ואל ער זייך

1) מלכים אי ה'. 9) דארט. 2) דארט, 4) ישעיי ייח, /?) במדבר כיה ל'ה. 6) רבה פי בהר, /?) ניב קמיוי

= דט-­