ס'קערט אומ דער ווינט זיכ, װאָס באגעגנט אים,-- צוריק, אוג ס'וויקלעג זיכ לעמ אים צונויפ פונ בוימ די בלעטער.

ער שטייט אפנ פֿארהער. עס ציט אימ צו דער ערד אראָפּ. | נאָר װי א קייווער איז די ערד פאר אימ צעכראסטעט, )די קאסקע טוט אלייג פוג אימ ויכ אָפּ,

עס קריכט פוג אימ אראָפּ די בלוט-פארסאמטע סוואסטיק;

אלצ, װאָס ער זעט-- איז, וי ס'װאָלט קײינמאָל ניט געוועג. פוג װײַט דערגייט א פוױיגל-פריילעכער געהודע:

-- געשיקט זיכ, אז אמאָל איז ער געוועג א מענטש

אוג האָט געהערט, וי ס'רופט א מענטש א מענטשנ-- ברודער?

עס לויפט דורכ אימ פארבײַ א ווינט,

די צװײַגג גיבג צווישג זיכ א שטאמל:

-- געשיקט זיכ, אז אמאָל אי ער געוועג א קינד

אוג ס'האָט אמאָל זיכ פֿוג זײַג מויל אראָפּגעריסג;-- מאמע?..

עס גייט שוג דער פארהער צו ענד.

נאָר ס'גיבג ריטשקעלעכ פוג בועג א רײַס זים!

-- געשיקט זיכ, אז אפ מי זײַנעג די בלוט-פארפלעקטע הענט אונ-- ניט אפ שנײַדג גאָרגלעג איג די הײַזער?

די צײַט דערפרעגט אימ, לויפנדיק פארבל.

אוג ער? ער קוקט זיכ אומ מיט טעמפּקײַט פוג געלויער; ער שוויצט-- פוג ספירט, פוג פאכאד אונ פוג בלל,

נאָר עס גענענט צו אימ פונ אונטערגאנג דער טרויער

אוג טײַט אפ אלמ פארומערט מיט דער האנט: ארויסגעשיקט מ'האָט אימ, וו? א געפּאנצערטע מאגייפע, 99