אז זײַג דער טױט זאָל ער, װוּ קעגנשטעלג קאָג זיכ ניט קײַג לאנוֹ, די קלאָלע זײַג זאָל ער, דער אומגליק אוג פארצווייפלונג!
פוג דאָרפ צו דאָרם, פוג שטאָט צו שטאָט מיט פּעסט איג מויל, מיט האק אפ אקסל-װוּ ס'האָט זײַג פוס געשטעלט א טראָט,
איז מער קייג גראָז דאָרט ניט געוואקסג..,
געענדיקט דער פארהער. ער קוקט, װי א געפאנצערטער מיקראָב,
דער טעמפער בליק-- פוג גיר אפ בלוט זיכ מישט אימ;
-=- ניט קייג סאָלדאט איז ער! איג שארבנס זיכ געגראָבג, װי א ראָב, איג בײַכער, װי איג קעשענעס, געשנאָרעט אוג גענישטערט}
אוג זיכ באלעקט די בלוטיק-ברוינע פעל,' דער ערד געפּרוווט זי אָנמעסטג, דערשטיקג זי, אוב ענג ס'וועט זײַג איר; 0 אזוי איז ער געגאנגעג ענדערג די וועלט ו אוג זי געשטאלטיקג איג א געשטאלט אג ענלעכג צו זײַנעם. ן
- װער איז ער? װוּ איז זײַג היימ? װוּ איז זײַג לאנד?
װער איז אָט דער, װאָס האָט דורכ טײַכג בלוט געפירט אימ?
ער שטייט איצט אויכ אפג פארהער איבערג האלדז איג בלוט אוג שאנד, אוג ס'מאָנט די גאנצע ערד;-- װאָס גיכער אימ פארניכטג!
-י יו יי
40