steen un nei öwerteert, un wo nörig nä’mlang ’n Stieg för de Radfahrers dä’. Van dei nei Stepnitzbrüch un de nei Autostrot üm Perl’berg rüm, un dät dät ok höchste Tied wär wäg’n de eng’n Strot’n, un de städt’sch’n Hüüser wär’n doch nich so fast baut as uns’ oll Chasseehuus. —

Bi sönn’ Geläg’nheit hät Urgroßmudder uns düß Geschieht ut ehr jung’n Johr’n verfällt:

„Int Rehwisch’n ha’n de Premsliner Buern dünn all ehr Kohldämm’. Sönn- dags nohmiddags güng’ de jung’ Deerns vant ganz Dörp müt Drogkiep’n hen un holt’n Stang’kohl — un Runk’lblat. Runk’ln würr’n dünn noch nich upn Fell anbaut, bloßt män’n poor in de Kohldämm’. Dät Blot würr fort Gäus’ un fort Swien faurert. De Kiep’n würr’n stuftwies’ 4 ) müt Blot vull- packt, un dät ok ollig völ ringüng, würr’n de Kohlblärer bo’m Öwern Kiep’n- rand so hoch as möglich int Höcht upschicht’t. Dor ha’n de Deerns ’n richtig Kunst in, un Wecker de schönst’ „Krön“ färig kräg’n ha’, de wär dor ollig stolz up. So güng dät nu müt de Kiep’n upn Puck’l ’n Rehwischer Weg lang noh Huus. Un wi ha’n dät so wichtig: „Wat würr’n de Lü’ woll sengg’, wenn wi uns’ Blot verfall’n leit’n 5 )!“

Enns ha’n sick twee Jungs, de dor int Rehwisch’n up Eggbretts ehr’n Kühl Käuh häu’n dä’n, ’n Schowernack utdacht. Se ha’n dünn’n Bindfo’n öwer’n Weg treckt un an jeder Siet an’n Boom fastbunn’n. So ha’n se sick nu achter’n Busch verstäk’n un luert’n, dät de Deerns vant Blothol’n trüch- keim’. Eggbretts ehr Deern wär de ierst un müßt’ nu öwer dän’n oll’n Bindfo’n lang henslo’n, dät ehr de Kiep un de schöne Krön van Stang’kohl vorn öwer’n Kopp röwer schäut. Un de bei’n Bengels seit’n achter’n Busch un woll’n sick dood lach’n. — Wo licht ha’ de Deern sick ehr Glidd- moß’n bräk’n künnt. Süh, sönn’n Knääp 6 ) hemm’ de Jungs dünn uk all lo’n hadd. Se ha’n jo noch nich naug Verstand, wat bi sönn’n „Spoß“ all passier’n kann. Se hemm’ dät jo uk nich ut Slechtigkeit dohn un sünd jo all bei’ in’n spärern Lä’m ollig Minsch’n worr’n.

Wenn wi denn dän’n Rehwischer Weg lang ant Chassee rankeim’ — dät wär dor, wo hüüt de Bohnöwergang is —, denn sett’n wi uns ierst ’n Oog’nblick müt uns’ Kiep’n upn Miel’nsteen dohl un ruht’n uns ’n bät’n ut, un denn güng’t hinnert Höw’ rüm noh Huus.“ —

„Miel’nsteen? Du verfällst da ä’mt van’n Miel’nsteen? Wo sali ick dät ver- stohn? Dor an’n Bohnöwergang steiht doch gor keen Miel’nsteen!“ —

„Ach, heff ick dät noch nich verteilt, dät de Quitzow’sch Miel’nsteen früher hier in Premslin stöhn hädd? Jo, as de Berlin-Hamburger Chassee baut würr, dünn hemm’s ierst dän’n Miel’nsteen hier up düt Enn’n van Premslin upstellt. ,18 Meilen bis Berlin“ stünn dor an. As’t nohher in de sö’mtiger

4) schichtweise

5) wenn wir unser Blatt verfallen ließen, d. h., nicht verwerteten

6 Streiche

240